bir birilerinin huylarını kabullenememe. mesela atıyorum sevgiliniz hoşunuza gitmeyen bir şey yapıyor o an bir şey demiyorsunuz ve bir gün kavga ettiğinizde bunu vurguladığınız anda sevda diye bir şey yokmuş öylesine takıldığınız belli olur. onu vaktinde söylerseniz sevdiğinizi kırmadan belki o da size diyecektir ki 'tamam dikkat etmeye çalışacağım' ama bu zamanda artık kimse bunu önemsemiyor. ayrılırken bile 'kaybeden o oldu ben değil' diye düşünüyoruz. aslında her iki tarafında karşıdakinden bir şeyler aldığını ve ona bir şeyler verdiğini bilmekte ama kabullenememekte. uzun lafın kısası (u.l. demicem
) her şeyi vaktinde söylemek en doğrusu...