GEL, NE OLURSAN OL, YİNE GEL

Gel, gel, ne olursan ol yine gel,
İster kâfir, ister mecûsi,
İster puta tapan ol yine gel,
Bizim dergâhımız, ümitsizlik dergâhı değildir,
Yüz kere tövbeni bozmuş olsan da yine gel.

Şu toprağa sevgiden başka bir tohum ekmeliyiz,
Şu tertemiz tarlaya başka bir tohum ekmeliyiz biz.
Beri gel, beri! Daha da beri! Niceye şu yol vuruculuk?
Mademki sen bensin, ben de senim, niceye şu senlik benlik.
Ölümümüzden sonra mezarımızı yerde aramayınız!
Bizim mezarımız âriflerin gönüllerindedir.

Hz. Mevlana

Yalnız Murat Bardakçı ve bir çok tarihçi bu şiirin Mevlana'ya ait olmadığını söylüyorlar. Mevlana'dan üçyüz yıl önce yaşayan Ebû Said Ebu'l-hayr'ın rubaisiymiş bu şiir. Rubai Farsça olarak yazılmış daha sonra Türkçe'ye çevrilmiş.

Şiirin Farsçası şöyle:

Bâz â bâz â her ân çi hestî bâz â
Ger kâfir u gebr u but-perestî bâz â
În dergeh-i mâ dergeh-i nevmîdî nîst
Sad bâr eger tevbe şikestî bâz â