Ilean07
RoCkRaLiChE
Yitik bir şehri yazdım dün gönlüme, sevdaları yitirdiğim
Masumluğu vardı bu gece, yine sehrin ışıklarıyla
insanı kendine çekip sonrada birden hüzne boğan sehir
Martıların gölgesinde kalan sessizliği dinledim sabah ezanlarıyla...
Güneşin batışıyla denize vuran yüzünü gördüm dün
İçimde neler varsa o an attım denize hıçkırıklarla
Denizin dibi o kadar dolmuş ki
Her damlamda yayıldı umutlarım
Ellerimi sımsıkı tuttuğun
Kulağıma bir şeyler fısıldadığın yerde oturdum biraz
Gördüklerim içimi öyle titretti ki
Sanki hiç görmediğim hüznü gördüm
İçimden boşaltmak istedim bütün acıları, olmadı
Deniz güneş batarken birden içimdeki kora dönüştü
Oturduğum bank bedenime yapıştı öylece kaldım
Tam denizin karşısında
Batan güneş birden yüzüme vurdu
Yollarda sokak lambaları bir den yandı
Gözlerin vurdu, yaşlı gözlerime
Sessizlikte akıttım göz yaşlarımı
Eskisi gibi asabi değildi
Dün aşkın kentinde ayrılığı yasadım geç saatlere kadar
Öyle sessizce, dayanacak gücüm kalmadı
Sensizliği çektim aslında içime
Evlerin ışıkları yavaş yavaş sonmuş
Yeni bir güne hazırlanıyordu Kumluca
Yine sana hasretler vardı yine sana özlemler
Her adımımda yalnızlık içine çekiyor
Artık gidiyorum yok bu şehre söyleyeceklerim
Ben ilk defa ellerini burda kaybettim senin
İlk defa gözlerimden burda aktı yaşlar
Güzelliği paha biçilemez bir de Hüzünlü tarafını ilk defa gördüm
seni kaybettikten sonra
Gidiyorum artık kırgınlıklarla
Vakit geçmiş yine sabah ezanları okunuyor
Az kaldı gitmeme az kaldı bu şehre kırgınlıklarla veda etmeme
Bindiğim otobüste bir cam kenarında içime çökmüşken hasretin
Cama dayayıp bakıyorum sonkez geçerken
Ellerini tutup sen benimsin dediğim yere artık yok bu şehir artık yoksun sen
Bavulumun içine doldurmuşum hasretini onuda götürüyorum gittiğim yerlere
Elveda KUMLUCALI elveda KAYBETTİĞİM SEVGİLİ...
(noktalama işaretleri için herkesten özür diliyorum)
Masumluğu vardı bu gece, yine sehrin ışıklarıyla
insanı kendine çekip sonrada birden hüzne boğan sehir
Martıların gölgesinde kalan sessizliği dinledim sabah ezanlarıyla...
Güneşin batışıyla denize vuran yüzünü gördüm dün
İçimde neler varsa o an attım denize hıçkırıklarla
Denizin dibi o kadar dolmuş ki
Her damlamda yayıldı umutlarım
Ellerimi sımsıkı tuttuğun
Kulağıma bir şeyler fısıldadığın yerde oturdum biraz
Gördüklerim içimi öyle titretti ki
Sanki hiç görmediğim hüznü gördüm
İçimden boşaltmak istedim bütün acıları, olmadı
Deniz güneş batarken birden içimdeki kora dönüştü
Oturduğum bank bedenime yapıştı öylece kaldım
Tam denizin karşısında
Batan güneş birden yüzüme vurdu
Yollarda sokak lambaları bir den yandı
Gözlerin vurdu, yaşlı gözlerime
Sessizlikte akıttım göz yaşlarımı
Eskisi gibi asabi değildi
Dün aşkın kentinde ayrılığı yasadım geç saatlere kadar
Öyle sessizce, dayanacak gücüm kalmadı
Sensizliği çektim aslında içime
Evlerin ışıkları yavaş yavaş sonmuş
Yeni bir güne hazırlanıyordu Kumluca
Yine sana hasretler vardı yine sana özlemler
Her adımımda yalnızlık içine çekiyor
Artık gidiyorum yok bu şehre söyleyeceklerim
Ben ilk defa ellerini burda kaybettim senin
İlk defa gözlerimden burda aktı yaşlar
Güzelliği paha biçilemez bir de Hüzünlü tarafını ilk defa gördüm
seni kaybettikten sonra
Gidiyorum artık kırgınlıklarla
Vakit geçmiş yine sabah ezanları okunuyor
Az kaldı gitmeme az kaldı bu şehre kırgınlıklarla veda etmeme
Bindiğim otobüste bir cam kenarında içime çökmüşken hasretin
Cama dayayıp bakıyorum sonkez geçerken
Ellerini tutup sen benimsin dediğim yere artık yok bu şehir artık yoksun sen
Bavulumun içine doldurmuşum hasretini onuda götürüyorum gittiğim yerlere
Elveda KUMLUCALI elveda KAYBETTİĞİM SEVGİLİ...
(noktalama işaretleri için herkesten özür diliyorum)
