Dostları olmalı insanın aynen gemilerin limanları gibi...
Zaman zaman uğradığın,yükünü boşaltığın,dalgalar dininceye kadar beklediğin koynunda...
Sonra açık denizlere uğurlamalı seni, geri döneceğin günü bekleme umuduyla...
Bazen rüzgara o açmalı yelkenini,yanağına konan bir öpücüğün çoşkusuyla...
Halatlarını çözmeli,seni çok ama çok özlemeli...
Dostları olmalı insanın;ermiş,bilge,hayatı ezbere okuyabilen...
Düşünmediklerini düşündüren,seni bir cambaz ipinde güvende tutabilen...
Gerektiğindesenin için ateşi yutabilen...
Yolunu ışıtabilen ustan olmalı...
Şekillendirmeyi öğretmeli hayatın çömleğini...
Sana vermeli bir kış günü üzerindeki tek gömleği...