Ziya Osman Saba (İnsanlar) Şiiri.

İnsanlar... Ne sonuncusu, ne de ilki,
Çoluğu, çocuğu, erkeği, dişisi,
Şu sokaklardaki, taşıtlardaki, pencerelerdeki.
Azametli, dalkavuk, hiddetli, sinsi...
Ordular: İnsanlardan... Geçtiği yerde ot bitmeyen.
Ev bark yıkan, pusu kuran, hak yiyen.
İnsanlar kurt, insanlar fil, insanlar tilki...
Açmayan gül, ötmeyen bülbül, yeşermeyen sevgi.