gergeous03
Üye
Yalış mı etmiştim allahım?
Tereddütle başlayan bu soru giderek karabasana dönüşüyor, bir ağırlık yüreğime gelip oturuyordu.Unutmak istiyordum.Zamamnın akışına koyuvermek istiyordum.Ama heyhat.Çırpındıkça batıyor, unutmaya çalıştıkça her ayrıntıyı daha beter hatırlıyorum.O an beynime capcanlı çakılıp kalmıştı.Tekrar tekrar aynı soru her zerremde yankılanıyor, içindeki bu ses giderek büyüyordu.
YANLIŞMI ETTİM YOKSA??
Vicdan azabı denilen şey bu olmalıydı.Çareler aradım bastırmaya.Kitap okuyayım dediö, yok.Birşeylerle oyalanıyım dedim, imkansız.İştahım kaçmış yemek bile yiyemez olmuştum.Uyumak ne mümkün, bir sağa dön bir sola.Düşünceler ve hayaller giderek esir alıyordu.Nefsim boş durmuyordu tabi.Binlerce gerekçe sıralıyordu ardarda.Savunma mekanizması işlemeye koyulmuş, ruhumun tam ortasına bir mahkeme kurulmuştu.Nefsim avukat, vicdanım hakim.Davalı ben, davacı bir yasak aşk.Bir kalpki tam ortasından yarılmış iki parçaya, depremdeki fay hattı gibi.Yerle bir olmuş her tarafı yara bere içinde.Kalp eliyle beni gösteriyor.
Suçlu sensin diyor beni sevdin.
Birisi sürekli gülüyor, görünmesede kendi.İğrenç bir güme sesi bu.Nefsimse hiç durmadan savunuyor beni.
Ama diyor o büyüledi seni.Üstünde yaşadığın olayların etkisi vardı.
Nafile nefsim ne dese vicdanımın yüzü gülmüyor.Kırık kalp tam ortada, gözlerinde yaş var.Vicdanım beni suçlu buluyor.Giderek büyüyen bir kayayı sırtıma veriyor.
Taşıyacaksın diyor.Peki cezam ne kadar sürecek??
Kalbi gösteriyor,
O diyor kırık olduğu sürece cezalısın.Bu taşı taşıyacaksın.Neesin kesilse bile.
Hafızam da başıma gardiyan olmuş.Anlıyorum kaçış yok...
Tereddütle başlayan bu soru giderek karabasana dönüşüyor, bir ağırlık yüreğime gelip oturuyordu.Unutmak istiyordum.Zamamnın akışına koyuvermek istiyordum.Ama heyhat.Çırpındıkça batıyor, unutmaya çalıştıkça her ayrıntıyı daha beter hatırlıyorum.O an beynime capcanlı çakılıp kalmıştı.Tekrar tekrar aynı soru her zerremde yankılanıyor, içindeki bu ses giderek büyüyordu.
YANLIŞMI ETTİM YOKSA??
Vicdan azabı denilen şey bu olmalıydı.Çareler aradım bastırmaya.Kitap okuyayım dediö, yok.Birşeylerle oyalanıyım dedim, imkansız.İştahım kaçmış yemek bile yiyemez olmuştum.Uyumak ne mümkün, bir sağa dön bir sola.Düşünceler ve hayaller giderek esir alıyordu.Nefsim boş durmuyordu tabi.Binlerce gerekçe sıralıyordu ardarda.Savunma mekanizması işlemeye koyulmuş, ruhumun tam ortasına bir mahkeme kurulmuştu.Nefsim avukat, vicdanım hakim.Davalı ben, davacı bir yasak aşk.Bir kalpki tam ortasından yarılmış iki parçaya, depremdeki fay hattı gibi.Yerle bir olmuş her tarafı yara bere içinde.Kalp eliyle beni gösteriyor.
Suçlu sensin diyor beni sevdin.
Birisi sürekli gülüyor, görünmesede kendi.İğrenç bir güme sesi bu.Nefsimse hiç durmadan savunuyor beni.
Ama diyor o büyüledi seni.Üstünde yaşadığın olayların etkisi vardı.
Nafile nefsim ne dese vicdanımın yüzü gülmüyor.Kırık kalp tam ortada, gözlerinde yaş var.Vicdanım beni suçlu buluyor.Giderek büyüyen bir kayayı sırtıma veriyor.
Taşıyacaksın diyor.Peki cezam ne kadar sürecek??
Kalbi gösteriyor,
O diyor kırık olduğu sürece cezalısın.Bu taşı taşıyacaksın.Neesin kesilse bile.
Hafızam da başıma gardiyan olmuş.Anlıyorum kaçış yok...
