+
Beni sana yaklaştıran neydi bilemiyorum. Kalbimin ortasında ve en derinindeki acının sebebiydin. Senden kaçmak isterken, aynı zamanda delice ruhuna akmak, içine hapsolmak istiyordum. Özlemdin, özleme olan sevdaydın.
Sana duyduğum akıl almaz sevgimiydi özlemimi perçinleyen, yoksa özleme olan açlığım mı seni sevmeme sebepti? Aklımı kurcalayan korkunç bir bilinmezdi bu.Seni sevmek ve acıyı sevmek aynı şeydi.
Özlemle seni ararken yağmurda buldum. Sana koşar gibi yağmura koştum. Yüzümde akan yağmur damlaları serinletiyordu tüm ruhumu. Sen kalbimi ateş gibi yakarken, yağmur ruhumu serinletiyordu. Yağmurda saklanıp, ona karışmış olmana rağmen, birbirinizden farklıydınız. Yağmur beni koruyup kollar, sarıp sarmalarken sen ısrarla kaçıp seni bulmamı zorlaştırıyordun. Sen kaçarken yağmur bana geliyordu. Yağmurun verdiği huzuru bozup, bunun yerine içime aşkınla acıyı ve bilinmezliğin fırtınasını koyuyordun. Bu fırtına beni sürükleyip sağa sola savuruyordu. Paramparça ruhum yağmurda birleşiyordu. Seni ararken acizliğimin farkına varıp kendime lanet ediyordum.
Ama her şeye, tüm acizliğime rağmen, yağmurun sesinde seni aramak mutluluğun en güzeliydi. Yağmurun sesine karışmıştı sesin. Yağmur damlaları gibi akıyordun yüreğime. Bazen usul usul, bazen de korkunç bir fırtına gibi şiddetli..
Sana tüm varlığıyla akan yüreğim direniyordu, kapatmıştı kapılarını.. Ama yağmura karşı koyamıyordu. Çünkü o yağmurda sen vardın. Yağmur seni bana getirmişti. Bahar mevsiminde ansızın yağan yağmurla içime girmiş, ruhumu esir almıştın. Yağmurda seni bulan ruhum tüm varlığıyla kölen olmuştu. Ruhum esirin olsa da sen yağmurla bir bütündün. Bencilce bana ve yağmura sahip olmuştun.
Ben hem yağmuru özlüyordum, hem de seni...
27 Mayıs 2009 .. 23:15
Beni sana yaklaştıran neydi bilemiyorum. Kalbimin ortasında ve en derinindeki acının sebebiydin. Senden kaçmak isterken, aynı zamanda delice ruhuna akmak, içine hapsolmak istiyordum. Özlemdin, özleme olan sevdaydın.
Sana duyduğum akıl almaz sevgimiydi özlemimi perçinleyen, yoksa özleme olan açlığım mı seni sevmeme sebepti? Aklımı kurcalayan korkunç bir bilinmezdi bu.Seni sevmek ve acıyı sevmek aynı şeydi.
Özlemle seni ararken yağmurda buldum. Sana koşar gibi yağmura koştum. Yüzümde akan yağmur damlaları serinletiyordu tüm ruhumu. Sen kalbimi ateş gibi yakarken, yağmur ruhumu serinletiyordu. Yağmurda saklanıp, ona karışmış olmana rağmen, birbirinizden farklıydınız. Yağmur beni koruyup kollar, sarıp sarmalarken sen ısrarla kaçıp seni bulmamı zorlaştırıyordun. Sen kaçarken yağmur bana geliyordu. Yağmurun verdiği huzuru bozup, bunun yerine içime aşkınla acıyı ve bilinmezliğin fırtınasını koyuyordun. Bu fırtına beni sürükleyip sağa sola savuruyordu. Paramparça ruhum yağmurda birleşiyordu. Seni ararken acizliğimin farkına varıp kendime lanet ediyordum.
Ama her şeye, tüm acizliğime rağmen, yağmurun sesinde seni aramak mutluluğun en güzeliydi. Yağmurun sesine karışmıştı sesin. Yağmur damlaları gibi akıyordun yüreğime. Bazen usul usul, bazen de korkunç bir fırtına gibi şiddetli..
Sana tüm varlığıyla akan yüreğim direniyordu, kapatmıştı kapılarını.. Ama yağmura karşı koyamıyordu. Çünkü o yağmurda sen vardın. Yağmur seni bana getirmişti. Bahar mevsiminde ansızın yağan yağmurla içime girmiş, ruhumu esir almıştın. Yağmurda seni bulan ruhum tüm varlığıyla kölen olmuştu. Ruhum esirin olsa da sen yağmurla bir bütündün. Bencilce bana ve yağmura sahip olmuştun.
Ben hem yağmuru özlüyordum, hem de seni...
27 Mayıs 2009 .. 23:15
