mahir
Harbi Aktif Üye
Türk yazar, öykücü. 23 Kasım 1906'da Adapazarı'nda doğdu. Ortaöğreniminin bir bölümünü İstanbul Erkek Lisesi'nde, bir bölümünü ise Bursa Lisesi'nde tamamlayarak mezun oldu. Yükseköğrenimine İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türkoloji Bölümü'nde başladı, ancak iki yıl sonra babasının isteği üzerine iktisat eğitimi için İsviçre'ye gitti. Burada kısa bir süre kaldıktan sonra Fransa'nın Grenoble kentine geçerek, üç yıl da orada kaldı.
1933 yılında babasının isteği üzerine yüksek öğrenimini yarıda bırakarak tekrar İstanbul'a dönmüş ve ticaretle ilgilenmeye başlamıştır (Yağ iskelesi'nde ticarethane açtı). Ancak ticaret hayatında başarılı olamayınca, ticareti bir daha dönmemek üzere terk etmiştir. Daha sonra bir süreliğine Halıcıoğlu Ermeni Yetim Lisesi'nde Türkçe grup dersleri öğretmenliği yapmıştır. Kısa süre sonra bu işi de bırakıp gazeteciliğe başlamış ve adliye muhabirliği yapmıştır.
Babasının vefatından (1939) sonra 1943 yılında gazeteciliği de terk ederek kendini yazılarına vermiş ve geçimini kaleminden sağlamaya başlamıştır. Artık kışlarını Şişli'deki evinde, yazlarını da çok sevdiği Burgazada'da geçirir.
Kendini öyküye veren yazar; denizi, çocukları, yoksulları, işsizleri, dilencileri, balıkçıları yalın ve şiirsel bir dille anlatarak Türk edebiyatına yeni bir öykü anlayışı getirmiştir.
1946 yılında "siroz" hastalığına yakalanmıştır. 5 Mayıs 1954'de Marmara Kliniği'ne kaldırılmış, 11 Mayıs 1954'de yaşamını yitirmiştir.
Sait Faik'in annesi, oğlunun ölümünden sonra, anısını yaşatmak için, her yıl önceki yılın en başarılı öykü kitabına verilmek üzere, onun adına Sait Faik Hikaye Armağanı isimli bir ödül koymuştur. Bu ödül halen verilmeye devam etmektedir.
1953 yılında Amerika'daki Mark Twain Derneği, Sait Faik'i üyeliğe seçmiştir.
Sait Faik Abasıyanık'ın Eserleri'nden bazıları
Az Şekerli (1954), Tüneldeki Çocuk (1955), Medar-ı Maişet Motoru (1970), Bitmemiş Senfoni ve Sait Faik Kaynakçısı (2001), Mahalle Kahvesi (2003)...
1933 yılında babasının isteği üzerine yüksek öğrenimini yarıda bırakarak tekrar İstanbul'a dönmüş ve ticaretle ilgilenmeye başlamıştır (Yağ iskelesi'nde ticarethane açtı). Ancak ticaret hayatında başarılı olamayınca, ticareti bir daha dönmemek üzere terk etmiştir. Daha sonra bir süreliğine Halıcıoğlu Ermeni Yetim Lisesi'nde Türkçe grup dersleri öğretmenliği yapmıştır. Kısa süre sonra bu işi de bırakıp gazeteciliğe başlamış ve adliye muhabirliği yapmıştır.
Babasının vefatından (1939) sonra 1943 yılında gazeteciliği de terk ederek kendini yazılarına vermiş ve geçimini kaleminden sağlamaya başlamıştır. Artık kışlarını Şişli'deki evinde, yazlarını da çok sevdiği Burgazada'da geçirir.
Kendini öyküye veren yazar; denizi, çocukları, yoksulları, işsizleri, dilencileri, balıkçıları yalın ve şiirsel bir dille anlatarak Türk edebiyatına yeni bir öykü anlayışı getirmiştir.
1946 yılında "siroz" hastalığına yakalanmıştır. 5 Mayıs 1954'de Marmara Kliniği'ne kaldırılmış, 11 Mayıs 1954'de yaşamını yitirmiştir.
Sait Faik'in annesi, oğlunun ölümünden sonra, anısını yaşatmak için, her yıl önceki yılın en başarılı öykü kitabına verilmek üzere, onun adına Sait Faik Hikaye Armağanı isimli bir ödül koymuştur. Bu ödül halen verilmeye devam etmektedir.
1953 yılında Amerika'daki Mark Twain Derneği, Sait Faik'i üyeliğe seçmiştir.
Sait Faik Abasıyanık'ın Eserleri'nden bazıları
Az Şekerli (1954), Tüneldeki Çocuk (1955), Medar-ı Maişet Motoru (1970), Bitmemiş Senfoni ve Sait Faik Kaynakçısı (2001), Mahalle Kahvesi (2003)...
