akrep_zehiri
''єѕяαяℓı gözℓєя''
Yine yağmur zamanı,
Gözyaşlarımın yağmurla birleştiği o eşsiz zaman aralığı…
Hayatın bana hazırladığı oyunları…
Ve umutsuzluğun umudumu kapladığı karanlık gecenin yalnızlığı…
Kalemimden döküleler bunlar. Soru sormaya korkuyorum bu gece. Hayatın bana bu sefer neler oynayacağını bilmiyorum. Garip bir huzursuzluk var içimde. Duygularımı görmezden gelmeye çalışırken yoruluyorum belki de. Kalbimi yok sayarken, sesini duymamak için hayatın gürültüsüne kaptırdım kendimi. Daha önce böyle olmamıştım. Bu kadar güçlü hissetmemiştim. Siyahla beyaz bu kadar iyi durmamıştı ruhumda. Mutluluğa bir adım yakın bir adım daha uzağım ben…
Üzerimde bir halsizlik var, yorgunum. İçimde büyüttüğüm bir sevgim var yanında özlemle birlikte. Bıraktım kendimi dizelerin kollarına. Okudum saatlerce sevdiğim şairleri. Biraz Nazım Hikmet… Biraz Aziz Nesin ve biraz da Özdemir Asaf. Bir dize takılı kaldı dudaklarımda. “Bir şeyler kaldı gecelerin birinde senden…” Yeni değil bu yalnızlık biliyorum. Aynı şehirde olsak veya olmasak… Bunun bir önemi yoktu ama şimdi sensiz geçen her gün daha da yalnızlaşıyorum. Özlemin o kadar büyüdü ki içimde seni duyamaz oldum.
Peki ya sen?
Sen beni duyuyor musun?
İçimde sakladığım çığlıklarımı?
Özledin mi beni benim gibi ?
Ne kadar uzaklaştık
Bedenler bir yana ruhun yok artık
Her gece başucumda uyuyan meleğim yok artık
Kokunu hatırlayamıyorum
Gözlerini, içinde kaybolduğum yeşil gözlerini nasıl özledim bilemezsin.
Hele bir de yanında hissettiğim güveni…
Özledim seni bir tanem
Sensizlik çekilmez oldu
Sadece seni çok özledim…
Gözyaşlarımın yağmurla birleştiği o eşsiz zaman aralığı…
Hayatın bana hazırladığı oyunları…
Ve umutsuzluğun umudumu kapladığı karanlık gecenin yalnızlığı…
Kalemimden döküleler bunlar. Soru sormaya korkuyorum bu gece. Hayatın bana bu sefer neler oynayacağını bilmiyorum. Garip bir huzursuzluk var içimde. Duygularımı görmezden gelmeye çalışırken yoruluyorum belki de. Kalbimi yok sayarken, sesini duymamak için hayatın gürültüsüne kaptırdım kendimi. Daha önce böyle olmamıştım. Bu kadar güçlü hissetmemiştim. Siyahla beyaz bu kadar iyi durmamıştı ruhumda. Mutluluğa bir adım yakın bir adım daha uzağım ben…
Üzerimde bir halsizlik var, yorgunum. İçimde büyüttüğüm bir sevgim var yanında özlemle birlikte. Bıraktım kendimi dizelerin kollarına. Okudum saatlerce sevdiğim şairleri. Biraz Nazım Hikmet… Biraz Aziz Nesin ve biraz da Özdemir Asaf. Bir dize takılı kaldı dudaklarımda. “Bir şeyler kaldı gecelerin birinde senden…” Yeni değil bu yalnızlık biliyorum. Aynı şehirde olsak veya olmasak… Bunun bir önemi yoktu ama şimdi sensiz geçen her gün daha da yalnızlaşıyorum. Özlemin o kadar büyüdü ki içimde seni duyamaz oldum.
Peki ya sen?
Sen beni duyuyor musun?
İçimde sakladığım çığlıklarımı?
Özledin mi beni benim gibi ?
Ne kadar uzaklaştık
Bedenler bir yana ruhun yok artık
Her gece başucumda uyuyan meleğim yok artık
Kokunu hatırlayamıyorum
Gözlerini, içinde kaybolduğum yeşil gözlerini nasıl özledim bilemezsin.
Hele bir de yanında hissettiğim güveni…
Özledim seni bir tanem
Sensizlik çekilmez oldu
Sadece seni çok özledim…
