PişmanLık

akrep_zehiri ''єѕяαяℓı gözℓєя''
Yaşarken mutluyduk da sonradan neden pişman oluyoruz? Bundan daha kötüsü var mı ? Seni, belki hiç olmadığın kadar mutlu eden şeylerden sonradan pişman olmak...
Bazı duygular vardır önüne geçemezsin. Tutamazsın içinde, sığamaz bedenine... Taşıp gider. Bir müddet hakimi olur beyninin ve kalbinin. Mutlu eder seni var olduğu, devam ettiği sürece. Sonra, sonra kayar gider ellerinden... terk eder seni. O gidince bu acımasız dünyanın gerçekleri çıkar meydana. Ağır bir tokat gibi çarpar yüzüne...
İşte o an nefret edersin herşeyden, herkesden. Yaşamaktan, doğduğun günden, kalbinden ve seni mutlu eden o duygularından bile. Önüne gelen her şeyi yıkmak, herkese bağırmak istersin. "Benim canım yandıysa, ben üzülüyorsam eğer aynısını onlar da yaşamalı" dersin.
Sakinleşirsin bir müddet sonra. Belki bir şarkı, bir kitap veya bir şiir seni kendine getirir. İşte o zaman o duygu gelir yerleşir. Bu seferde o hükmeder kalbine... Evet, pişmanlık... Pişmanlık duyarsın bir anda. Sana bu acıyı yaşatan, bu kadar bencil olmana sebep olan herşeyden pişman olursun. Elinde olsa başa sarmak, en başa dönmek istersin. Tekrar aynı anları yaşamamak, hiçbir şey hatırlamamak... Ama artık imkansızdır.
Daha sonraları belki pişman olduğun için pişman olursun. "Sonuçta benim hayatım, ne kadar kaptırsam da kendimi, duygularımın esiri olsam da benim kararlarım etkiliydi yine de." dersin. "Ne olursa olsun, o zamanlar mutluydum ve bunu ben yaşadım" diye düşünürsün. Belki de... Ömrün boyunca pişmanlığını çekersin...
 

Benzer Konular

Yanıtlar
1
Görüntülenme
4B
Yanıtlar
1
Görüntülenme
3B
Yanıtlar
4
Görüntülenme
2B
Yanıtlar
0
Görüntülenme
1B
Üst