Ömer
Yönetici
Murabba Nedir - Murabba Ne Demek
Murabba aynı ölçüde dörder dizelik bendlerden oluşan nazım şeklidir.
Murabbalarda ilk bendin dört dizesi birbirleriyle,sonraki bendlerin son dizesi ilk bendle uyaklıdır.Son dizenin her bendin sonunda aynen yinelendiği murabbalara "MÜTEKERRİR MURABBA" denir.
Her bendin son dizesi ilk bendle yalnızca uyak açısından benzeşiyorsa "MÜZDEVİÇ MARABBA" diye tanımlanır.Murabbaların uzunlukları 4 - 8 bend arasında değişir.Konuları çoğunlukla aşk,dinsel ve didaktiktir.
Murabbanın özellikleri
İran edebiyatından edebiyatımıza geçmiş olup 4 dizelik bentlerden oluşur.
Bent sayısı 3 - 7 arasında değişir.
Murabbanın uyak düzeni koşmanınki ile aynıdır.
Bazı murabbalarda 1. Bendin son mısrası diğer bentlerin sonunda tekrar edilir.
Övgü,yergi,dini ve didaktik konular işlenir.
Türk edebiyatı tarihinde cumhuriyetten sonra Yahya kemal Beyatlı murabba türünde güzel örnekler yazmıştır.
Murabba - Vay Gönül
Gül yüzünde göreli zülf-ü semen say gönül
Kuru sevdada yiler bi-ser-ü bi pay gönül
Demedim mi sana dolaşma ana hay gönül
Vay gönül vay bu gönül vay gönül ey vay gönül
Çin-i zülfünden umar nafe-i hoş buy murad
Bu heva yoluna yıllarla yiler niteki bad
Ol dahi sencileyin etmedi ben hastayı yad
Vay gönül vay bu gönül vay gönül ey vay gönül
Feleğin nuş ederem nişini sagarlar ile
Doğradı har-ı cefa bağrumu hançerler ile
Baş koşam demez idim ben dahi dilberler ile
Vay gönül vay bu gönül vay gönül ey vay gönül
Yarun itten çok uyar ardına ağyar dıriğ
Bize yar olmadı ol şuh-u sitemkar dıriğ
Kıldı bir dilber-i hercayiyi dildar dıriğ
Vay gönül vay bu gönül vay gönül ey vay gönül
Bizi hak etti heva yoluna sevda nidelüm
Pay-mal eyledi ol zülf-ü semen-sa nidelüm
Kul edinmezdi güzeller bizi illa nidelüm
Vay gönül vay bu gönül vay gönül ey vay gönül
Dest kütahıma baş eğmedi ol zülf-ü dıraz
Ki oldu şeker lebüne tuti-i dil mahrem-i raz
Vaz geldüm eğer bu gönlüm gelse dahi vaz
Vay gönül vay bu gönül vay gönül ey vay gönül
Dil dilerken yüzünün vaslını candan daha yiğ
Bir demin görür iken iki cihandan daha yiğ
Akdı bir serve dahi ab-ı revandan daha yiğ
Vay gönül vay bu gönül vay gönül ey vay gönül
Ben demezdim ki heva yoluna serbaz gelem
Ney-i aşk ile gamın çengine demsaz gelem
Der idüm aşk kopuzun işiderek vaz gelem
Vay gönül vay bu gönül vay gönül ey vay gönül
Ahmedem kim okunur namum ile name-i aşk
Germdir sözlerimin suzi ile hengame-i aşk
Dil elinden biçilipdür boynuma came-i aşk
Vay gönül vay bu gönül vay gönül ey vay gönül
Ahmet Paşa
Murabba aynı ölçüde dörder dizelik bendlerden oluşan nazım şeklidir.
Murabbalarda ilk bendin dört dizesi birbirleriyle,sonraki bendlerin son dizesi ilk bendle uyaklıdır.Son dizenin her bendin sonunda aynen yinelendiği murabbalara "MÜTEKERRİR MURABBA" denir.
Her bendin son dizesi ilk bendle yalnızca uyak açısından benzeşiyorsa "MÜZDEVİÇ MARABBA" diye tanımlanır.Murabbaların uzunlukları 4 - 8 bend arasında değişir.Konuları çoğunlukla aşk,dinsel ve didaktiktir.
Murabbanın özellikleri
İran edebiyatından edebiyatımıza geçmiş olup 4 dizelik bentlerden oluşur.
Bent sayısı 3 - 7 arasında değişir.
Murabbanın uyak düzeni koşmanınki ile aynıdır.
Bazı murabbalarda 1. Bendin son mısrası diğer bentlerin sonunda tekrar edilir.
Övgü,yergi,dini ve didaktik konular işlenir.
Türk edebiyatı tarihinde cumhuriyetten sonra Yahya kemal Beyatlı murabba türünde güzel örnekler yazmıştır.
Murabba - Vay Gönül
Gül yüzünde göreli zülf-ü semen say gönül
Kuru sevdada yiler bi-ser-ü bi pay gönül
Demedim mi sana dolaşma ana hay gönül
Vay gönül vay bu gönül vay gönül ey vay gönül
Çin-i zülfünden umar nafe-i hoş buy murad
Bu heva yoluna yıllarla yiler niteki bad
Ol dahi sencileyin etmedi ben hastayı yad
Vay gönül vay bu gönül vay gönül ey vay gönül
Feleğin nuş ederem nişini sagarlar ile
Doğradı har-ı cefa bağrumu hançerler ile
Baş koşam demez idim ben dahi dilberler ile
Vay gönül vay bu gönül vay gönül ey vay gönül
Yarun itten çok uyar ardına ağyar dıriğ
Bize yar olmadı ol şuh-u sitemkar dıriğ
Kıldı bir dilber-i hercayiyi dildar dıriğ
Vay gönül vay bu gönül vay gönül ey vay gönül
Bizi hak etti heva yoluna sevda nidelüm
Pay-mal eyledi ol zülf-ü semen-sa nidelüm
Kul edinmezdi güzeller bizi illa nidelüm
Vay gönül vay bu gönül vay gönül ey vay gönül
Dest kütahıma baş eğmedi ol zülf-ü dıraz
Ki oldu şeker lebüne tuti-i dil mahrem-i raz
Vaz geldüm eğer bu gönlüm gelse dahi vaz
Vay gönül vay bu gönül vay gönül ey vay gönül
Dil dilerken yüzünün vaslını candan daha yiğ
Bir demin görür iken iki cihandan daha yiğ
Akdı bir serve dahi ab-ı revandan daha yiğ
Vay gönül vay bu gönül vay gönül ey vay gönül
Ben demezdim ki heva yoluna serbaz gelem
Ney-i aşk ile gamın çengine demsaz gelem
Der idüm aşk kopuzun işiderek vaz gelem
Vay gönül vay bu gönül vay gönül ey vay gönül
Ahmedem kim okunur namum ile name-i aşk
Germdir sözlerimin suzi ile hengame-i aşk
Dil elinden biçilipdür boynuma came-i aşk
Vay gönül vay bu gönül vay gönül ey vay gönül
Ahmet Paşa
