Hasan Şeref İlhan
Harbi Aktif Üye
Japonya'ya gidenler, çoğu kere yerlihalkın, (haydi, pirinç hazır, sofraya oturalım) diye aralarında konuştuklarını duymuşlardır. (Pirinç hazır) sözü yemeğin hazır olduğunu anlatır. Japonların belli başlı yemeği pirinçle pişirilen yemeklerdir, öteki besinler ikinci, üçüncü derecede kalır. Bir japon sofrada pirinçli bir yemek yemezse, karnını doyurmuş sayılmaz. Pirinçle Japonların birbirinden ayrılması imkansızdır.
Pirinci ilk defa kimlerin yetiştirdiği pek bilinmemekle beraber tarihin en eski çağlarından beri Japonlar'ın pirinçle karın doyurdukları, pirince büyük önem verdikleri ele geçen belgelerden anlaşılıyor. Japonlar giyeceklerinde, ev eşyalarında da tarlada yetişen pirinçle ilgili pek çok madde göze çarpar. Pirinç yetiştirmekle ilgili pekçok dini tören de Japonların günlük hayatını süsler. Derebeylik devirlerinde Japon köylüleri, efendilerine vergi yerine muayyen miktarda pirinç verirlerdi. Pirinç köylülerin evlerine giremeyecek kadar lüks bir gıda maddesi sayılırdı.
Pirinci ilk defa kimlerin yetiştirdiği pek bilinmemekle beraber tarihin en eski çağlarından beri Japonlar'ın pirinçle karın doyurdukları, pirince büyük önem verdikleri ele geçen belgelerden anlaşılıyor. Japonlar giyeceklerinde, ev eşyalarında da tarlada yetişen pirinçle ilgili pek çok madde göze çarpar. Pirinç yetiştirmekle ilgili pekçok dini tören de Japonların günlük hayatını süsler. Derebeylik devirlerinde Japon köylüleri, efendilerine vergi yerine muayyen miktarda pirinç verirlerdi. Pirinç köylülerin evlerine giremeyecek kadar lüks bir gıda maddesi sayılırdı.