Hayal

hortLak c ε ή κ
*


Ben hiç varolmadım, bir ses bir koku bile değildim bir zamanlar ve gün gelecek yine sessizliğe bürüneceğim. Benim gibi çürüyecek, yok olacak mabetler şu an var olduğumu sandığım güzel kalpler, gün gelecek susacak onlar da, benden geriye zamana terkedilmiş bir masal kalacak sadece ölülerin bildiği... Etten kemikten sayma beni bu yüzden, beni hissetmen gerekecek. Coşkumla, hüznümle çocukluğumla ara beni, bulduğun bir vücut sıcaklığına bürünmüş üşüyen bir ruh olacak, sen ısıtabilir misin bir ruhu, o kadar sıcak mı ellerin , gözlerimi arama, onlar unuttuğum yerdeler, kaybolmuş masumiyette, guajla çizilmiş bir kaç parça resimde, toyluğumda unuttum onları. Hiçlenmiş bir ruhum şimdilik, yeniden ısıtabilir misin beni... Adam akıllı ağlamak istiyor çocukluğum, donup kalmış zamanda bir yerlerde, kirletilmiş, horlanmış, hiçlenmiş... O çocuğu ağlatabilir misin yeniden... Çok şey beklemiyorum aslında senden, beni hisset yeter, eski beni, kendimin bile unuttuğu beni...


...

( Persönlich )
 
Son düzenleme:
akrep_zehiri ''єѕяαяℓı gözℓєя''
Çok şey beklemiyorum aslında senden, beni hisset yeter, eski beni, kendimin bile unuttuğu beni...
 

Benzer Konular

Yanıtlar
3
Görüntülenme
12B
Yanıtlar
0
Görüntülenme
19B
Yanıtlar
0
Görüntülenme
3B
Yanıtlar
0
Görüntülenme
42B
Üst