qanTa munan
Üye
Bundan iki yıl önceydi ve bir telefonla başlamıştı herşey; merhaba diyen bir
ses ve ben türkiyedeyim karşı cevap bende kuşadasındayım olmuştu bana bir
saatlik bile olsa seni görmeye geleceğim demişti.
Çok mutluydum hiç beklemediğim bir anda gelen bir telefondu nedenini
bilmediğim bir mutluluk sarmıştı içimi ve pgün geçmek bilmiyordu derken
meraklanmaya ve heyecanlanmaya başlamıştım ve dayanamayıp aradım manisada
olduğunu aracın arıza yaptığını ve ne olursa olsun saat kaç olursa olsun
geleceğim demişti geçmek bilmeyen saatler başlamıştı ve derken geldiğini
bildiren bir telefon aldım...
Oturup kahve içtik epeyce sohbet ettik derken ada'nın içine indik ve bir
kadeh şarap herşey okadar doğal ve güzeldiki derken bir beyaz gül; saat
okadar çabuk geçmiştiki ne olduğunu anlayamadan senin arkandan el salladım.
Sonrasında birkaç telefon görüşmesi ve çok uzun süren bir sessizlik neden
niye anlayamamıştım ne olmuştu bildiğim tek şey vardı böyle olmamalıydı.
Aradan çok uzun bir süre geçti ve bir gün sana süprizim olduğunu söyledim
ciddi bir olay olduğunu evlenmeyi düşündüğümüzü bana birşey demedin ve çok
uzun süren bir bekleyiş daha derken hiç beklemediğim bir anda telefonum
çaldı adını ekranda görünce şaşırmıştım heyecanlanmıştım sendin ve
davetiyemi alamadığını merak ettiğini söyledin bende merak edilecek bir olay
olmadığını 22 kasıma gün aldığımızı söyledim.
Ne kadar garipti anlatmasıda anlamasıda zordu seninle konuştuktan sonra
kendime gelmem zaman alıyordu nedendi neydi bunun adı ne birtürlü
anlayamıyordum. haklı çıkmıştım seninle görüşmemizin hemen ardından bana
yazdığın bir gerçek vardı beni anlamadın anlasaydın şimdi yanimda olacaktın
evlenmiş olacaktık...... Nedennn neden neden neden bu kadar geç
kalmıştık kendime soruyordum sana soruyordum içim acıyordu çokkkk ben ne
yapmıştım sen ne yapmıştın şimdimi söylenirdi bu geç kalmıştık çok geç
kalmıştık ve ben kendimde değildim ağlıyordum gülüyordum şaşırıyordum ne
yapacağımı bilmiyordum duygularım karışıktı kendimde değildim ve neler
oluyordu böyle seni bulduğum anda kaybetmiştim içim gerçekten acıyordu.....
9 Kasım akşamı hiç beklemediğim bir anda telim çaldı arayan sendin sesini
duymak ve yine dalıp gitmek çok acıydı acı olduğu kadarda güzeldi mutluydum
ve telefonu açtım yine merhaba diyen sesini duydum bana türkiyede olduğunu
ve yarın halkalıda işin olduğunu ve daha sonrasında bir kahve içebilirmiyiz
diyen sesini şimdi bile duyuyorum sendinnnnn sana nasıl vaktim yok yada
hayır diyebilirdimki konuşmamızda işin bitince arayacaktın öyle kapatmıştık
o gece zaman geçmek bilmiyordu sabah olmuyordu derken uyuya kalmışım seni
düşünürken sabah kalktım kızımla oynuyorduk sohbet ediyorduk ve sen vardın
biryerlerde derken telefon çaldı ve bana işinin bittiğini söyledin okadar
şaşkındımki ben yeni kalktım diyebildim bukadar çabukmu işin bitti diye
sordum, bana ne kadar zamanda hazırlanacağımı sordun ve adresi istedin bende
söyledim 20 dk. sürer dedim nasıl can atıyordum seni görmek içi sanırım
okadar zaman almadı hazırlanmam ve aşağıya indim sen gelmiştin ve burdaydın
beni görünce arabadan indin ve hoşgeldin dedim öpüştük arabaya bindik ve
kahve içmek için epeyce yer aradık derken sarayburnuna gittik.
Arabada oturuyorduk sen kahveni bende çayımı içiyorduk denizi seyrediyor
genel konuları konuşuyorduk herçey çok güzeldi beni konuşuyorduk seni
konuşuyorduk ama biz yoktu bizimle konuşaulacak birşey yoktu derken bana
kahvaltı yapıp yapmadığımı sordun yapmamıştım birlikte balık yemeye gittik
galata ya beraber yürüyorduk bana okadar yakındınki uzansam tutacaktım
dokunacaktım; bana uzaktın seni kaybetmiştim nasıl dokunabilirdimki ama
gözlerin herşeyi söylüyordu bakarken bakışlarımı kaçırıyordum dalıyordum
seni görüyordum baktığım heryerde sen vardın.
Mutluydum seninle olmak güzeldi seninle aynı havayı solumak karşında olmak
seni görmek seninle olmak güzeldi kalktık otoparka yürüdük eve geliyorduk
senden ayrılacaktım ve belkide uzun süre birdaha görmeyecektim ben bunları
düşünürken sen kahve içmeye vaktin varmı diye sordun hayır demem mümkünmüydü
kafeye gittik bakışların okadar derindiki biraz cesaretim olsa herşeyi siler
yeniden başlardım sen mutluydun ben mutluydum ama biz yoktu.
Kalkmıştık eve bırakacaktın beni trafik okadar yoğunduki açılmasın diyordun
sen dile getiriyor bense içimden dualar ediyordum senden ayrılacaktım sen
olmayacaktın gitme kal diyemiyordum sende birşey söylemiyordun gözlerin
anlatıyordu sadece içimden haykırmak geliyordu sesim çıkmıyordu evin önüne
gelmiştik arabadan indiğimde elini tutarak sana iyi yolculuklar diledim ve
öptüm sende bana 22 kasımda süpriz yapabilirim dedin elim elinden ayrılırken
arkamı dönerek kaldırıma doğru yürümeye başladım ve sakın öyle birşey yapma
yoksa herşeyi silerim dedim....
Kaldırımda durdum ve sen döndün camdan bana kızını benim için öp dedin ben
el salldım ve seni kaybettim....
Seni içime hapsetmiştim sen içimdeydin seni seviyorum......
Geç kalan sevgilereeeeeeeee
ses ve ben türkiyedeyim karşı cevap bende kuşadasındayım olmuştu bana bir
saatlik bile olsa seni görmeye geleceğim demişti.
Çok mutluydum hiç beklemediğim bir anda gelen bir telefondu nedenini
bilmediğim bir mutluluk sarmıştı içimi ve pgün geçmek bilmiyordu derken
meraklanmaya ve heyecanlanmaya başlamıştım ve dayanamayıp aradım manisada
olduğunu aracın arıza yaptığını ve ne olursa olsun saat kaç olursa olsun
geleceğim demişti geçmek bilmeyen saatler başlamıştı ve derken geldiğini
bildiren bir telefon aldım...
Oturup kahve içtik epeyce sohbet ettik derken ada'nın içine indik ve bir
kadeh şarap herşey okadar doğal ve güzeldiki derken bir beyaz gül; saat
okadar çabuk geçmiştiki ne olduğunu anlayamadan senin arkandan el salladım.
Sonrasında birkaç telefon görüşmesi ve çok uzun süren bir sessizlik neden
niye anlayamamıştım ne olmuştu bildiğim tek şey vardı böyle olmamalıydı.
Aradan çok uzun bir süre geçti ve bir gün sana süprizim olduğunu söyledim
ciddi bir olay olduğunu evlenmeyi düşündüğümüzü bana birşey demedin ve çok
uzun süren bir bekleyiş daha derken hiç beklemediğim bir anda telefonum
çaldı adını ekranda görünce şaşırmıştım heyecanlanmıştım sendin ve
davetiyemi alamadığını merak ettiğini söyledin bende merak edilecek bir olay
olmadığını 22 kasıma gün aldığımızı söyledim.
Ne kadar garipti anlatmasıda anlamasıda zordu seninle konuştuktan sonra
kendime gelmem zaman alıyordu nedendi neydi bunun adı ne birtürlü
anlayamıyordum. haklı çıkmıştım seninle görüşmemizin hemen ardından bana
yazdığın bir gerçek vardı beni anlamadın anlasaydın şimdi yanimda olacaktın
evlenmiş olacaktık...... Nedennn neden neden neden bu kadar geç
kalmıştık kendime soruyordum sana soruyordum içim acıyordu çokkkk ben ne
yapmıştım sen ne yapmıştın şimdimi söylenirdi bu geç kalmıştık çok geç
kalmıştık ve ben kendimde değildim ağlıyordum gülüyordum şaşırıyordum ne
yapacağımı bilmiyordum duygularım karışıktı kendimde değildim ve neler
oluyordu böyle seni bulduğum anda kaybetmiştim içim gerçekten acıyordu.....
9 Kasım akşamı hiç beklemediğim bir anda telim çaldı arayan sendin sesini
duymak ve yine dalıp gitmek çok acıydı acı olduğu kadarda güzeldi mutluydum
ve telefonu açtım yine merhaba diyen sesini duydum bana türkiyede olduğunu
ve yarın halkalıda işin olduğunu ve daha sonrasında bir kahve içebilirmiyiz
diyen sesini şimdi bile duyuyorum sendinnnnn sana nasıl vaktim yok yada
hayır diyebilirdimki konuşmamızda işin bitince arayacaktın öyle kapatmıştık
o gece zaman geçmek bilmiyordu sabah olmuyordu derken uyuya kalmışım seni
düşünürken sabah kalktım kızımla oynuyorduk sohbet ediyorduk ve sen vardın
biryerlerde derken telefon çaldı ve bana işinin bittiğini söyledin okadar
şaşkındımki ben yeni kalktım diyebildim bukadar çabukmu işin bitti diye
sordum, bana ne kadar zamanda hazırlanacağımı sordun ve adresi istedin bende
söyledim 20 dk. sürer dedim nasıl can atıyordum seni görmek içi sanırım
okadar zaman almadı hazırlanmam ve aşağıya indim sen gelmiştin ve burdaydın
beni görünce arabadan indin ve hoşgeldin dedim öpüştük arabaya bindik ve
kahve içmek için epeyce yer aradık derken sarayburnuna gittik.
Arabada oturuyorduk sen kahveni bende çayımı içiyorduk denizi seyrediyor
genel konuları konuşuyorduk herçey çok güzeldi beni konuşuyorduk seni
konuşuyorduk ama biz yoktu bizimle konuşaulacak birşey yoktu derken bana
kahvaltı yapıp yapmadığımı sordun yapmamıştım birlikte balık yemeye gittik
galata ya beraber yürüyorduk bana okadar yakındınki uzansam tutacaktım
dokunacaktım; bana uzaktın seni kaybetmiştim nasıl dokunabilirdimki ama
gözlerin herşeyi söylüyordu bakarken bakışlarımı kaçırıyordum dalıyordum
seni görüyordum baktığım heryerde sen vardın.
Mutluydum seninle olmak güzeldi seninle aynı havayı solumak karşında olmak
seni görmek seninle olmak güzeldi kalktık otoparka yürüdük eve geliyorduk
senden ayrılacaktım ve belkide uzun süre birdaha görmeyecektim ben bunları
düşünürken sen kahve içmeye vaktin varmı diye sordun hayır demem mümkünmüydü
kafeye gittik bakışların okadar derindiki biraz cesaretim olsa herşeyi siler
yeniden başlardım sen mutluydun ben mutluydum ama biz yoktu.
Kalkmıştık eve bırakacaktın beni trafik okadar yoğunduki açılmasın diyordun
sen dile getiriyor bense içimden dualar ediyordum senden ayrılacaktım sen
olmayacaktın gitme kal diyemiyordum sende birşey söylemiyordun gözlerin
anlatıyordu sadece içimden haykırmak geliyordu sesim çıkmıyordu evin önüne
gelmiştik arabadan indiğimde elini tutarak sana iyi yolculuklar diledim ve
öptüm sende bana 22 kasımda süpriz yapabilirim dedin elim elinden ayrılırken
arkamı dönerek kaldırıma doğru yürümeye başladım ve sakın öyle birşey yapma
yoksa herşeyi silerim dedim....
Kaldırımda durdum ve sen döndün camdan bana kızını benim için öp dedin ben
el salldım ve seni kaybettim....
Seni içime hapsetmiştim sen içimdeydin seni seviyorum......
Geç kalan sevgilereeeeeeeee
