Flüt Çalan Çocuk

Flüt Çalan Çocuk Masalı - Çocuk Masalları Hikayeleri
Aydede gökyüzünde keyifle dolaşırken, birden bire kulakları sağır eden bir ses duydu. Ses o kadar güçlü ve o kadar rahatsız ediciydi ki, elleriyle kulaklarını kapadı. Sonra sesin geldiği yöne, aşağılara doğru süzüldü. Bir de ne görsün! Ormandaki bütün ağaçlar kulaklarını kapatmış kaçmaya çalışıyor ama kökleri toprağa bağlı olduğu için kaçamıyorlardı. Tavşanlar, köpekler, kediler, tilkiler, kargalar, serçeler ise bir o tarafa bir bu tarafa koşturup duruyorlardı.
Aydede, yavru bir tavşanın yanına yaklaştı ve “Hey arkadaş neler oluyor böyle” diye sordu.
Yavru tavşan bir yandan kaçarken, bir yandan da bağırarak, “Duymuyor musun Aydede, küçük bir çocuk, ormanda flüt çalıyor. Daha doğrusu çalmıyor da öttürüyor. Gürültü hepimizi serseme çevirdi” diyerek kaçmaya devam etti.
Aydede, elleri kulaklarında, çocuğun olduğu yere yaklaştı Bir de ne görsün? Küçük bir çocuk, elinde flüt, var gücüyle üflüyor.
Aydede sonunda daha fazla dayanamayıp çocuğun yanına yaklaştı ve “Merhaba” dedi.
Çocuk Aydede’yi görünce önce sevindi fakat sevinci fazla uzun sürmedi, üzüntüyle cevap verdi, “Merhaba Aydede” dedi.
Aydede, “Neden böyle üzgünsün?” diye sordu.
Çocuk elindeki flütü göstererek, “Dedem bana flüt verdi ama çalamıyorum. O kadar kötü sesler çıkarıyorum ki, beni evden dışarı gönderdiler. Ama hala çalamıyorum, üstelik ben çaldıkça hayvanlar da kaçmaya başladılar. Beni kimse dinlemek istemiyor.” dedi.
Çocuk gerçekten de çok üzgün görünüyordu.
Aydede, “Peki, biraz daha yavaş çalamaz mısın?” diye sordu.
Çocuk, “Ama Aydede, hep aynı ses çıkıyor, farklı ses çıkmayınca ben de kızıp daha hızlı üflüyorum” dedi.
Aydede, “Bak” dedi çocuğa, “benim bir fikrim var. İleride kayalıklar tepesi var. Seni oraya götüreyim, istediğin kadar çal. Eminim ki biraz çalsan ve sakinleşsen daha güzel çalacaksın” dedi.
Çocuk sevinçle kabul etti, Aydede çocuğu kayalık tepesine götürdü ve, “Sen çalmaya başla ben gidip anne ve babana haber vereyim” dedi ve oradan ayrıldı. Çocuğun anne ve babası bu haberi duyunca çok sevindiler. Aydede’ye, “Çok teşekkür ederiz Aydede, bütün gün hiç durmadan flüt çaldı durdu. Kafamız davul gibi oldu” dediler.
Çocuğun dedesi, “Böyle olacağını bilseydim almazdım o flütü” dedi.
Aydede hepsine, “Sakin olun, her işin bir acemiliği vardır, o da yanlış çala çala öğrenecek doğrusunu” dedi ve geri dönüp, çocuğu uzaktan izlemeye başladı.
Bütün kaya ve taş parçaları kulaklarını kapamış, çocuğun çıkardığı seslerden titriyorlardı.
Sonunda çocuk yoruldu ve üzüntüyle flütü yanına koydu. Hala çalamıyordu ve hala kimse onu dinlemek istemiyordu. Flütü yavaşça eline aldı, sanki bir sırrı çözmeye çalışıyormuş gibi onu uzun uzun inceledi. Flütün üstündeki delikleri yeni fark etmişti. Tekrar dudaklarına götürdü. O kadar yorgundu ki, ancak yavaşça üfleyebildi, delikleri parmaklarıyla açıp kapamaya ve tekrar üzüntüyle üflemeye başladı. Birdenbire güzel sesler çıkmaya başlamıştı. Çocuk şaşkınlık ve sevinç içerisinde aynı şekilde çalmaya devam etti. O kadar güzel çalmaya başlamıştı ki, bütün hayvanlar, kayalar ve taşlar, ağaçlar ve bitkiler onu dinlemek için kulaklarını açmaya başladılar. Aynı şaşkınlık onlarda da vardı. Ağaçlar ve çiçekler müziğin etkisiyle salınmaya, hayvanlar çocuğun etrafında toplanarak dansetmeye başlamışlardı.

Çocuk, “Sonunda başardım” dedi kendi kendine.
Tüm orman halkı çocuğu alkışlamaya başladılar. Çocuk ayağa kalktı ve gülerek onları selamladı.

Aydede de çocuğun yanına gelerek onu alkışladı, “Demek ki” dedi, “sakin olursan, yavaş olursan, denemekten ve çalışmaktan yılmazsan başarabiliyormuşsun” dedi.
Çocuk aydede”nin boynuna sarıldı ve onu yanaklarından öptü.
Aydede, “Hadi atla sırtıma seni biraz gezdireyim” dedi.
Çocuk sevinçle Aydede’nin sırtına atladı. Ama Aydede, daha yeni havalanmaya başlamıştı ki, çocuk yorgunluktan uyuya kaldı.
Aydede çocuğu evine götürdü, yavaşça yatağına yatırdı ve kulağına, “Aferin sana, sen güçlü ve sabırlı bir çocuksun” dedi ve sonra tekrar gökyüzüne yükseldi.
Çocuk rüyasında kendisini bulutların üzerinde flüt çalarken gördü.