pesimist
sanal alem
Cevdet Kudret Solok Kimdir - Cevdet Kudret Solok'um Hayatı
Cevdet Kudret Solok (d. 7 Şubat 1907, İstanbul - ö. 10 Temmuz 1992, İstanbul) Yedi Meşale edebiyat topluluğunun kurucuları arasında yer alan Türk edebiyatçı ve edebiyat tarihçisi. Tam adı Cevdet Kudret Solok olan yazar, Cevdet Kudret adı ile tanınır.
1. Dünya Savaşı sırasında babası ölen Cevde Kudret’i annesi büyüttü. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi'ni bitirdikten sonra Kayseri ve Ankara’da edebiyat öğretmenliği yaptı. Türk Ansiklopedisi'nde, Türk Dil Kurumu'nda, Bilgi Yayınevi'nde çalıştı. 1952’den başlayarak önce takma adlarla (Abdurrahman Nisari, Suat Hisarcı gibi) sonra kendi adıyla edebiyat ders kitapları yazdı. Öğretim görevlisi olarak girdiği Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Basın ve Yayın Yüksek Okulu'ndan emekli oldu.
Yazın yaşamına 1907’de Servet-i Fünun Dergisi’nde şiir ile başladı. Meşale Dergisi’nde toplanan Yedi Meşaleciler arasına katıldı. Yalnız bireyin dünyasındaki buruk, içedönük, karamsar ve kırgın duygularını yansıtan şiirler yazdı.
1928’de Birinci Perde adlı tek şiir kitabını yayınladı. Oyun, hikaye, roman türlerinde de eserler verdi. Oyunlarında bireylerin psikolojik saplantıların işledi. Daha sonraki yıllarda edebiyat ve tiyatro tarihine ilişkin incelemler yaptı, yazınsal sorunlara ilişkin eleştirel denemeler yazdı. 1945’de hazırladığı Türk Hikaye ve Roman Antolojisi’ni daha sonra Türk Edebiyatı’nda Hikaye ve Roman adıyla genişletti.
Karagöz adlı eserinde 35 karagöz oyununu tarihçeleri ve hikayeleri ile beraber topladı.
1973’te çıkan Ortaoyunu ile Türk Dil Kurumu Ödülü’nü, son deneme kitabı Kalemin Ucu ile 1991 Sedat Simavi Edebiyat Büyük Ödülü’nü aldı.
Yapıtları:
Antolojiler:
Türk Hikâye ve Roman Antolojisi -Türk Edebiyatında Hikâye ve Roman adıyla genişletti- (2 cilt: 1965, 1967)
Ortaoyunu
Karagöz’de (3 cilt: 1968-70)
Öykü:
Sokak (1974)
Roman:
‘Süleyman’ın Dünyası’: I. Sınıf Arkadaşları (1943, 1976), II. Havada Bulut Yok (1958, 1976), III. Karıncayı Tanırsınız (1976).
Deneme:
Dilleri Var Bizim Dile Benzemez (1966)
Bir Bakıma (1977)
Benim Oğlum Binâ Okur (1983)
İnceleme-Derleme:
‘Divan Şiirinde Üç Büyükler’: I. Fuzulî (1952), II. Bakî (1953), III. Nedim (1952)
‘Halk Şiirinde Üç Büyükler’: I. Yunus Emre (1958), II. Pîr Sultan Abdal (1965), III. Karacaoğlan (1958) Eşref: Hicviyeler (1953)
Şinasi: Şair Evlenmesi (1959)
Teodor Kasap: İşkilli Memo (1965)
Nâzım Hikmet: Kuvâyi Milliye (1968)
Batı Edebiyatından Seçme Parçalar (1973)
Ferâizci-zâde Mehmet Şakir: Evhâmî (1974)
Abdülhamit Devrinde Sansür (1977)
Örnekleriyle Edebiyat Bilgileri (2 cilt, 1980)
Ödülleri:
1974 Türk Dil Kurumu Bilim Ödülü / Ortaoyunu ile
1991 Sedat Simavi Edebiyat Büyük Ödülü / Kalemin Ucu ile
Cevdet Kudret Solok (d. 7 Şubat 1907, İstanbul - ö. 10 Temmuz 1992, İstanbul) Yedi Meşale edebiyat topluluğunun kurucuları arasında yer alan Türk edebiyatçı ve edebiyat tarihçisi. Tam adı Cevdet Kudret Solok olan yazar, Cevdet Kudret adı ile tanınır.
1. Dünya Savaşı sırasında babası ölen Cevde Kudret’i annesi büyüttü. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi'ni bitirdikten sonra Kayseri ve Ankara’da edebiyat öğretmenliği yaptı. Türk Ansiklopedisi'nde, Türk Dil Kurumu'nda, Bilgi Yayınevi'nde çalıştı. 1952’den başlayarak önce takma adlarla (Abdurrahman Nisari, Suat Hisarcı gibi) sonra kendi adıyla edebiyat ders kitapları yazdı. Öğretim görevlisi olarak girdiği Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Basın ve Yayın Yüksek Okulu'ndan emekli oldu.
Yazın yaşamına 1907’de Servet-i Fünun Dergisi’nde şiir ile başladı. Meşale Dergisi’nde toplanan Yedi Meşaleciler arasına katıldı. Yalnız bireyin dünyasındaki buruk, içedönük, karamsar ve kırgın duygularını yansıtan şiirler yazdı.
1928’de Birinci Perde adlı tek şiir kitabını yayınladı. Oyun, hikaye, roman türlerinde de eserler verdi. Oyunlarında bireylerin psikolojik saplantıların işledi. Daha sonraki yıllarda edebiyat ve tiyatro tarihine ilişkin incelemler yaptı, yazınsal sorunlara ilişkin eleştirel denemeler yazdı. 1945’de hazırladığı Türk Hikaye ve Roman Antolojisi’ni daha sonra Türk Edebiyatı’nda Hikaye ve Roman adıyla genişletti.
Karagöz adlı eserinde 35 karagöz oyununu tarihçeleri ve hikayeleri ile beraber topladı.
1973’te çıkan Ortaoyunu ile Türk Dil Kurumu Ödülü’nü, son deneme kitabı Kalemin Ucu ile 1991 Sedat Simavi Edebiyat Büyük Ödülü’nü aldı.
Yapıtları:
Antolojiler:
Türk Hikâye ve Roman Antolojisi -Türk Edebiyatında Hikâye ve Roman adıyla genişletti- (2 cilt: 1965, 1967)
Ortaoyunu
Karagöz’de (3 cilt: 1968-70)
Öykü:
Sokak (1974)
Roman:
‘Süleyman’ın Dünyası’: I. Sınıf Arkadaşları (1943, 1976), II. Havada Bulut Yok (1958, 1976), III. Karıncayı Tanırsınız (1976).
Deneme:
Dilleri Var Bizim Dile Benzemez (1966)
Bir Bakıma (1977)
Benim Oğlum Binâ Okur (1983)
İnceleme-Derleme:
‘Divan Şiirinde Üç Büyükler’: I. Fuzulî (1952), II. Bakî (1953), III. Nedim (1952)
‘Halk Şiirinde Üç Büyükler’: I. Yunus Emre (1958), II. Pîr Sultan Abdal (1965), III. Karacaoğlan (1958) Eşref: Hicviyeler (1953)
Şinasi: Şair Evlenmesi (1959)
Teodor Kasap: İşkilli Memo (1965)
Nâzım Hikmet: Kuvâyi Milliye (1968)
Batı Edebiyatından Seçme Parçalar (1973)
Ferâizci-zâde Mehmet Şakir: Evhâmî (1974)
Abdülhamit Devrinde Sansür (1977)
Örnekleriyle Edebiyat Bilgileri (2 cilt, 1980)
Ödülleri:
1974 Türk Dil Kurumu Bilim Ödülü / Ortaoyunu ile
1991 Sedat Simavi Edebiyat Büyük Ödülü / Kalemin Ucu ile
Son düzenleme moderatör tarafından:
