Boş bir güne , boş bir yazı benden ..

hortLak c ε ή κ
Her gün aynı şeyleri yaşadığımı hissettiğim içi boş günlerden birinin saatlerigeçerken ben yalan dolu insanlar içinde kimsesizliğimin tadını çıkartmaktayım.
Bazen bu çağa neden uzay çağı dediğimizi daha iyi anlıyorum.
Herkes kendi boşluğunda tek başına, ayakları tam yere basmadan ve kendini zirvede görmek isteyerek hayal dünyasında hapsolmuş durumda.
Ve daha acı olanı, mutlular da....
Bir gün gelecek mi bilmem ama, o gün geldiğinde herkesin birbirini görmesini ve sevgilerini rengarenk çiçekler gibi açmasını ve saçmasını biri birini ayırt etmeden yaşamaktansa farkındalıklarını kıpırdatmalarını ve hayatı gerçekten anlayarak, anlamını kavrayarak, boş çileleri kedilerin oynaması için geride bırakıp mutlulukla dudaklarını sonuna kadar havaya kaldırmalarını diliyorum...

Gözleri ekranlara astığımız ve milyonlarca damarı şaha kaldıran adına iş denilen ve sonucunda sadece borçlanılan, mutsuzlukları biriktirmeye yarayan eylemsilerden, hayata dönük eylemlere ne zaman geçer bu yorgun yürekler.
Ne zaman bencil olan başkalarını mutlu etmektense kendimizi mutlu etmeyi deneriz.
Yokluğuna şarkılar söylenmiş, şiirler yazılmış, üzüntülerinle şaha kalkınmış.
Ne için, bir kere dönüp bakman, onun farkında olman için.
Peki sen ne yaptın? Sadece oyalandın.
Oyalandın ve alaycı bir bakışla çekip gittin yanlarından.
Neden? ...

Ya sen sevdiğinin uğruna ölen aşık.
Eyleme geçtin mi yoksa sadece yazılarında, hayallerinde, umutlarında mı bıraktın uğruna öldüğün kişiyi.
Onun için cesaret edip yapabildiğin ne var.
Belki de bir adımını bekledi o biriciğin ama sense sadece düşüncelerinde yaşadın isyanlarını, sevgini, ümitlerini ama o bilemedi hiçbirini.

Düşünüp içlenmemek elde değil , çevrende yaşadıklarını , çevrenin yaşadıklarını görmemek ve bunun için özellikle üç maymunu oynamak, işte günümüzün en popüler oyunu; . Körebe...

Herkesin birbirini çiğneyerek adına iş denilen hapishanelerine koşturduğu siyah beyaz bir düzen içine hapsolduk ve yuttu bizi bu hapishane. Renklerimizi , benliğimizi , içtenliğimizi , sevgilerimizi. Kısacası bizi biz yapan herşeyi. Bize ise elimizdeki tortularla somurtmak kaldı geride. İçimizdeki ışığı söndürdü birileri, Farkındalıkları kaybettirilmiş ve bu gri yaşamı kabullenmiş insancıklar olarak yaşamaya alışmak kaldı bize de....
 

Benzer Konular

Yanıtlar
0
Görüntülenme
41B
Yanıtlar
2
Görüntülenme
2B
Yanıtlar
0
Görüntülenme
2B
Yanıtlar
0
Görüntülenme
12B
Yanıtlar
0
Görüntülenme
64B
Üst