qanTa munan
Üye
son ders bostu arkadaslarımla misafir salonuna gecerek zilin calmasını beklemeye koyulduk.derken sen geldin arkadaslarınla.lk önce hiç bişey hissetmedim.nerden bilebilirdimki ömrü boyunca seni sevecegimi.sana baktıkca sen baktın sen baktıkca da ben.işte o an olanlar oldu sadece bakısarak gecti o gün ve işte o gün benim hayatımın dönüm noktası oldu.ertesi gün tekrar bakıztık ve artık sensiz olamayacagımı anlamıstım.derken sana acılamadan yık bitti okul bitti fakat o da ne sen meger benim mahalleden tanıdıgım arasıra da mahalle macı yaptıgım bi arkadasımın kız kardesiymişsin.ne cok sevindim. hemde üzüldüm.cünkü sana nasıl acılacaktım.bu düsünceler esliğinde sana tek bir merhaba bile demeden tam iki yıl gecti koskoca iki yıl ve bir gün kafaya koydum bu işi bir netliğe kavusturmalıydım.okulun henüz bitmemişti ve son sınıfa gelmiştin.okula geldim ve samimi buldugum eski bir ögretmenime seni cagırmasını söyledim .böyle bir seyi yapamayacagını anlattı.yıkıldım.ama pes etmedim.kargoyla okuluna mektup yolladım.oda geri döndü geldi.delirmek üzereydim.gelip yüzyüze konusmaktan baska carem yoktu ama nasıl.nasılcıkıpta sana duygularımı anlatacaktım.günlerce provasını yaptım.ve geldim okulunun karsısına kacıncı gelişim allah bilir ve işte sen ay gibi parlıyordun adeta sen geliyordun.geldikce ben korkuyordum.aman allahım ölecek gibi oldum.ve güc bela karsına cıkıp anlattım içimdekileri anlattım iki senenin birikimini.ben anlattım sen abim dedin ve beni sensiz ölüme terk ettin.o zaman dedim simdi de diyorum senden baskası hiç olmadı hiç olmayacak sen olsan da olmasanda...
