Biharu'l Envâr'dan İbretli Öyküler........

BERKİTO Üye
1- HZ. PEYGAMBER (S.A.A)�İN GÜLÜMSEMESİ

Bir gün Resulullah (s.a.a) gülümseyerek göğe bakıyordu, bir adam Hazretin gülmesinin sebebini sorunca Resulullah (s.a.a) şöyle buyurdular: �Evet göğe bakıyordum, iki melek, kendi yerinde ibadetle meşgul olan mümin bir kulun gece gündüz yaptığı ibadetlerinin mükafatını yazmaları için yeryüzüne indiler, fakat onu, hasta olduğundan dolayı ibadetgahında bulamayınca göğe çıkıp Hak Teala�ya şöyle arz ettiler: �Ey Rabbimiz! Biz o mümin kulun ibadetini yazmak için her zamanki gibi onun ibadetgahına gittik, fakat onu orada bulamadık, hasta yatağına düşmüştü.�

Allah-u Teala, o meleklerin cevabında şöyle buyurdu: �O mümin kul, hasta yatağında olduğu sürece, her gün ibadetgahında olduğu zaman ona yazdığınız her günün sevabı miktarınca ona sevap yazın. Hasta yatağında olduğu müddetçe onun hayır amellerinin mükafatı bana aittir; onun mükafatını ben vereceğim.�[1]

2- SIRAYA RİAYET EDİN

Hz. Ali (a.s) şöyle buyuruyor: �Bir gün Resulullah (s.a.a) istirahat halinde idi. Oğlu İmam Hasan su istedi. Resulullah (s.a.a) de bir kaba biraz süt sağıp onu Hasan�a (a.s) verdi. Hüseyin (a.s) bu durumu görünce sütü almak için yerinden kalktı. Ama Resulullah (s.a.a) ona mani olup sütü Hasan�a verdi. Bu durumu görünce şöyle dedim: �Ya Resulellah! Güya Hasan�ı daha çok seviyorsun� Resulullah cevaben buyurdular ki: �Hayır öyle değildir. Benim Hasan�ı savunmamın sebebi, öncelik onun hakkı olduğu içindir. Çünkü O, daha önce su istemişti, sıraya riayet etmek gerekir.�[2]

3- RESULULLAH (S.A.A)�İN AĞLAMASI

Resulullah (s.a.a) bir gece zevcesi Ümmü Seleme�nin evinde idi. Gece yarısı uykudan kalkıp evin karanlık bir köşesinde dua ve ağlamakla (Allah�a yalvarıp yakarmakla) meşgul oldu. Ümmü Seleme, Resulullah (s.a.a)�ı yatağında görmeyince kalkıp onu aramaya koyuldu. Bir de baktı ki Resulullah (s.a.a) evin karanlık bir köşesinde durup ellerini göğe kaldırmış, ağlayarak Allah�a şöyle yalvarıp yakarıyor:

�Allah�ım! Bağışladığın nimetleri benden esirgeme. Beni, düşmanların bana gülme vesilesi kılma, kıskançları bana musallat etme.

Allah�ım!Beni kurtardığın kötülük ve çirkinliklere geri çevirme.

Allah�ım! Beni hiçbir zaman ve hiçbir an kendi başıma bırakma; kendin beni her şeyden ve her afetten (beladan) koru.�

Ümmü Seleme Resulullah (s.a.a)�in bu durumunu görünce ağlayarak kendi yerine döndü. Resulullah (s.a.a) Ümmü Seleme�nin ağlama sesini duyunca, ona doğru gidip ağlamasının sebebini sordu.

Ümmü Seleme şöyle dedi:

�Ya Resulellah! Senin ağlaman beni ağlattı. Sen neden ağlıyorsun? Siz Allah katında olan onca büyük makam ve yakınlığınıza rağmen Allah�tan böyle korkuyorsunuz, Allah�tan bir an bile sizi kendi başınıza bırakmamasını istiyorsunuz, o halde vay bizim halimize!�

Resulullah (s.a.a) onun sözüne karşılık şöyle buyurdular:

�Nasıl korkmayayım, nasıl ağlamayayım, nasıl kendi akıbetimden korkmayayım, nasıl kendi makam ve mevkime güveneyim! Oysa ki Allah Teala, Hz. Yunus�u[3] bir an kendi haline bıraktı ve onun başına gelmemesi gereken şey geldi!�[4]

4- ÂMANIN YANINDA HİCABI KORUMAK!

Ümmü Seleme şöyle diyor:

Peygamber (s.a.a)�in huzurunda idik. Meymune isminde olan hanımlarından birisi de orada idi. Bu esnada âma (kör) olan İbn-i Ümmü Mektum Resulullah�ın huzuruna geldi. Resulullah (s.a.a) bana ve Meymune�ye; �İbn-i Ümmü Mektum�un karşısında hicabınızı (kendinizi) koruyun.�

Ya Resulellah o âma değil midir, hicaplı olmamızın ne anlamı vardır? dediğimizde de şöyle buyurdular:

�Siz de mi körsünüz? Siz onu görmüyor musunuz?�[5]

5- KÖTÜ AHLAKLILIK KABİR AZABINA SEBEP OLUR

İmam Sadık (a.s) şöyle buyuruyor:

�Sa�d bin Muaz�ın ölüm haberini Resulullah (s.a.a)�e verdiklerinde, Hazret kalkıp ashabıyla birlikte onun evine gittiler. Resulullah�ın emri ile Sa�d�a gusül verdiler. Gusül ve kefenleme işleminden sonra onu bir tabuta bırakıp defnetmek için kabristana götürdüler.

Cenazeyi teşyi ederken Resulullah (s.a.a) yalın ayak ve abasız hareket ediyordu, kabrin yakınına ulaşana dek bazen tabutun sağ bazen de sol tarafını tutuyordu. Resulullah (s.a.a)�in bizzat kendisi kabrin içine girip cenazeyi kabre bıraktı; taş, tuğla ve diğer şeylerin getirilmesini emretti. Daha sonra mübarek elleriyle cenazenin üzerini kapatıp onun üzerine toprak döktüler.

Bu esnada Sa�d�ın annesi kabrin kenarına gelerek şöyle dedi: �Ey Sa�d ! Cennet sana kutlu olsun.�

Resulullah (s.a.a) bu sözü ondan duyar duymaz şöyle buyurdular: �Ey Sa�d�ın annesi !Sus! Allah adına bu kadar kesin ve yakin ile konuşma. Şimdi Sa�d kabir azabına duçar olmuştur ve bundan dolayı eziyet görür.�

Daha sonra kabristandan geri döndüler. Hz. Peygamber�le birlikte olan halk şöyle dediler: �Ya Resulellah ! Sa�d için yaptığın işleri şimdiye kadar hiç kimse hakkında yapmamışsınız. Ayak yalın, abasız onun cenazesini teşyi ettiniz; tabutun bazen sağ bazen de sol tarafından tutuyordunuz !�

Resulullah (s.a.a) onların cevabında şöyle buyurdular:

�Melekler de abasız ve ayakkabısız idiler; ben de onlara uydum, elim Cebrail�in elinde olduğundan dolayı o tabutun neresinden tutuyorduysa ben de o tarafından tutuyordum.�

Halk bu sözleri duyunca şöyle dediler:

�Ya Resulellah ! Sa�dın cenazesine namaz kıldınız, mübarek ellerinizle onu kabre bıraktınız, kabri kendi elinizle düzelttiniz, yine de kabir Sa�d�ı sıktı mı diyorsunuz?�

Resulullah (s.a.a) cevaben: �Evet, kabir azabına duçar oldu. Çünkü o, evinde kötü ahlaklı idi, kabir azabı bundan dolayı idi.�[6]
 

Benzer Konular

Yanıtlar
0
Görüntülenme
12B
Yanıtlar
0
Görüntülenme
4B
Yanıtlar
0
Görüntülenme
5B
Yanıtlar
1
Görüntülenme
7B
Yanıtlar
0
Görüntülenme
1B
Üst