yalnızlığın çaresizliği

xisyankarx !!!.isyankar.!!!
Bugün yine mutsuz giriyorum yatağıma.Belki rüyama gelirsin diye
erkenden yatıyorum.Uyandığımda ise yalnızlık tokat gibi yüzüme
çarpıyor.Evim bile diyemediğim binanın duvarları benden daha canlıydı
bugün.Elimi yüzümü yıkayıp aynaya baktım.Bu ‘ben
miyim?’ dedim içimden.O gülüp oynayan,her gün bir başka
mutlulukla uyanan çocuk yoktu artık.Sadece aşkın verdiği acı ve
yalnızlık vardı yüzümde.Artık silkelen diyordum içimden.Ama aşkın
verdiği acı yavaş yavaş eritiyordu beni.Yok olmaya yüz tutmuş bir
bedendim ben.Yürüyordum sokaklarda yaşayan bir ölü gibi.Ama yaşamaya
mecburdum.Çünkü beni sevenler vardı.Onlar için yaşamalıydım.Okula
gittiğimde içten olmayan gülücükler saçıyordum etrafa.Sırf o beni bu
halde görmesin diye.Onun için ağlayıp üzüldüğümü bilmesin diye.Artık
onu unuttum diyordum arkadaşlarıma.Ama içim…!İçimdeki
fırtına dinmiyordu.Onun her gülüşü bana hayat veriyordu.Eve geldiğimde
ise yalnızlık esrar gibi bütün vücudumu uyuşturuyordu.Onsuzluğa
dayanamıyordu bedenim.Artık yalnızlık rehin almıştı beni.Bu kalp onu
bekliyordu.Gelirse her şey çok güzel olacaktı.Ama
gelmezse…Ölüme yüz tutmuş bu ruh artık dayanamayacaktı.
Yorgun bedenimin tek sahibi GEL!! Artık….
 

Benzer Konular

Yanıtlar
0
Görüntülenme
7B
Üst