f.yavuz
TOP CAMBAZI
Mor Rengi - 1856:
Mor rengin kraliyet rengi olarak bilinmesi, Akdeniz kıyılarında yaşayan Mollusk adlı bir yumuşakçadan elde edilen boya dışında dünyada mevcut olmamasından kaynaklanıyordu. İngiliz kraliyet ailesi, kendine nadir bulunan ve sıradan halkın kullanamayacağı bir rengi seçmişti. 18 yaşındaki kimyager William Henry Perkin, sıtmaya deva ararken hiçbir işe yaramayan ama rengi harika bir karışım icat etti. Perkin, dünyanın ilk sentetik boyasını icat etmişti. Perkin henüz bilmiyordu ama yıllar sonra Alman Paul Ehrlich, Perkin’in sentetik boyasını kemoterapi için kullanmaya başlayacaktı.
Teflon - 1938:
Kloroflorokarbon, ozon tabakasının yanağına öpücük kondurduğu için artık kullanılmıyor ancak 1930’larda, soğutma teknolojisinin göz bebeğiydi. Kimyager Roy Plunkett, yeni bir CFC gazı formüle etmeye çalışıyordu. Roy, akşam çıkarken çalıştığı tetrafloroetilen gazını, bozulmasın diye basınçlı bir metal kaba aktardı. Sabah kapta sadece kaygan beyaz katı parçalar vardı.
Vulkanize Kauçuk - 1839:
Charles Goodyear, yıllarca sıcakta ve soğukta bozulmayan lastiği üretmeye çalıştı. Bir gün lastik ve süflür karışımı kazayla sobanın üzerine döküldü ve ısı karışımı kömürleştirdi. Ancak bu sırada moleküllerin bağlarını da güçlendirmişti ve karışım hala kullanılabilir haldeydi. Otomobil lastiği ve ayakkabı tabanı olarak!
Plastik - 1907:
1900’lü yılların başında, elektrik izolasyonunda gomalak kullanılıyordu. Gomalak, böcek yumurtalarından elde edilen iğrenç bir reçineydi (seramik dersinde ellerimizle gomalak tuttuğumuza şimdi inanamıyoruz). Asya’dan gelen gomalak pahalıydı ve Leo Hendrik Baekeland ucuz bir sentetik versiyonunu üretmekte kararlıydı. Elektrik izolasyon malzemesi üretmeyi beceremedi ama çalışmaları sırasında bakaliti, yani plastiğin büyük babasını keşfetti. Eğer “bundan plak yapılır” diye düşünmeseydi, belki plastik nedir bilmiyor olacaktık.
Mor rengin kraliyet rengi olarak bilinmesi, Akdeniz kıyılarında yaşayan Mollusk adlı bir yumuşakçadan elde edilen boya dışında dünyada mevcut olmamasından kaynaklanıyordu. İngiliz kraliyet ailesi, kendine nadir bulunan ve sıradan halkın kullanamayacağı bir rengi seçmişti. 18 yaşındaki kimyager William Henry Perkin, sıtmaya deva ararken hiçbir işe yaramayan ama rengi harika bir karışım icat etti. Perkin, dünyanın ilk sentetik boyasını icat etmişti. Perkin henüz bilmiyordu ama yıllar sonra Alman Paul Ehrlich, Perkin’in sentetik boyasını kemoterapi için kullanmaya başlayacaktı.
Teflon - 1938:
Kloroflorokarbon, ozon tabakasının yanağına öpücük kondurduğu için artık kullanılmıyor ancak 1930’larda, soğutma teknolojisinin göz bebeğiydi. Kimyager Roy Plunkett, yeni bir CFC gazı formüle etmeye çalışıyordu. Roy, akşam çıkarken çalıştığı tetrafloroetilen gazını, bozulmasın diye basınçlı bir metal kaba aktardı. Sabah kapta sadece kaygan beyaz katı parçalar vardı.
Vulkanize Kauçuk - 1839:
Charles Goodyear, yıllarca sıcakta ve soğukta bozulmayan lastiği üretmeye çalıştı. Bir gün lastik ve süflür karışımı kazayla sobanın üzerine döküldü ve ısı karışımı kömürleştirdi. Ancak bu sırada moleküllerin bağlarını da güçlendirmişti ve karışım hala kullanılabilir haldeydi. Otomobil lastiği ve ayakkabı tabanı olarak!
Plastik - 1907:
1900’lü yılların başında, elektrik izolasyonunda gomalak kullanılıyordu. Gomalak, böcek yumurtalarından elde edilen iğrenç bir reçineydi (seramik dersinde ellerimizle gomalak tuttuğumuza şimdi inanamıyoruz). Asya’dan gelen gomalak pahalıydı ve Leo Hendrik Baekeland ucuz bir sentetik versiyonunu üretmekte kararlıydı. Elektrik izolasyon malzemesi üretmeyi beceremedi ama çalışmaları sırasında bakaliti, yani plastiğin büyük babasını keşfetti. Eğer “bundan plak yapılır” diye düşünmeseydi, belki plastik nedir bilmiyor olacaktık.