akrep_zehiri
''єѕяαяℓı gözℓєя''
ne kadar uçurumu varsa karanlığına giden, ki ezberlemiş ayaklarım zorluk çekmiyorum kendimi gözlerinden ölüme atarken, her akşam ve her sabah bilfiil atlayıp tekrar dirilmeyi borç edinmiş, yine de her suçu kendinde görüp af dileyen, bu defa iyi çocuk olacağım tesellisiyle, bir umut bu defa çıkar belki dokunur çocuk omuzlarıma sevmeyi bilen elleriyle diyerek
ben hergün her yalnız yemekten sonra tükenene kadar "sen" ağlıyorum...
beklemelerin de bir haysiyeti olmalıydı oysa biliyorsun...
o kadar çok ağırlaşıyor ki ellerim, gözlerim... yaşamak bir borç gibi genzimde, her yutkunduğumda tıkanıyor hayallerim... söyle hangi soğuk Ankara akşamında kaldı gözlerini kapatıp sevmek... bir bilmece gibi girip bilmediğin bir hayata, küçük mucizeler yaratarak kendinden başka herkesi sevindirerek, kalan son masumiyetini de yitirmek....
söyle ona kim tahsil ediyorsa bu bedeli, bilsin ki ağlayarak ödüyorum, nasılsa birgün ya gözyaşlarım ya da bu ceza bitecek...
ben hergün her yalnız yemekten sonra tükenene kadar "sen" ağlıyorum...
beklemelerin de bir haysiyeti olmalıydı oysa biliyorsun...
o kadar çok ağırlaşıyor ki ellerim, gözlerim... yaşamak bir borç gibi genzimde, her yutkunduğumda tıkanıyor hayallerim... söyle hangi soğuk Ankara akşamında kaldı gözlerini kapatıp sevmek... bir bilmece gibi girip bilmediğin bir hayata, küçük mucizeler yaratarak kendinden başka herkesi sevindirerek, kalan son masumiyetini de yitirmek....
söyle ona kim tahsil ediyorsa bu bedeli, bilsin ki ağlayarak ödüyorum, nasılsa birgün ya gözyaşlarım ya da bu ceza bitecek...
