Kalbin Kadar Özgür Ol, Kalbim Kadar Tedirgin

Dostum
sessiz adımlarla geç sokakları
hiçbir çocuk irkilmesin uykusunda
aşk ile yürüyenin vedası olmaz bilesin
bilesin terk ettikleri yoktur sevmeyi bilenin
içinde taşı sevdiğini, dostunu
yaşanmışlıklarını al,kaybettiğin savaşları
gözyaşlarını, kurutulmuş çiçekleri
kurduğun hayalleri al, gördüğün düşleri
kalırsa derin bir ürperti kalsın senden geriye
umut kalsın vefa kalsın
birde pembe gülüşler yüzlerinde çocukların
Dostum
bir ince iştir yaşamak dediğin
hayat seni mevsimlerle sınar önce
sevdiğin çiçeklerle
bir yılan gibi dolanır ayaklarına
bir diken gibi batar, kanatır
yaşanır yine de
yinede sana yürümek düşer
çünkü yol olur yeryüzü yürümeyi bilene
yeter ki vakur duruşun olsun
özlemli yürüyüşün
yürümek kavlin olsun, ahdin olsun
vefan olsun yürümek
vur kendini yollara ki imdada sesin olsun
dara uzansın elin, zora dayansın bileğin
olurda sürçerse ayağın
yüreğinde taşıdıklarına bak önce
sıyrıl bütün yüklerinden
kalbin kadar özgür ol
kalbim kadar tedirgin