Kalbim Zincirlikuyu

elecTRo Üyeee
Kalbim Zincirlikuyu,
Bedenimse acıların yurdu.
Güneş her sabah doğsada,
Aydınlık değil Dünyam.
Nefesim kısılıyor sanki,
Hıçkırıklar düğümleniyor boğazıma.
Bir ses duysam ürküyorum,
Korkuyorum çocuk gibi.
Anlatmıyor kimse birşey,
Nerdeyim ne oluyor.
Telefonuma bakıyorum,
Arayan yok.
Pencerenin önüne geliyorum,
Yollar bomboş.
Bir umut bahçeye iniyorum,
Ne bir kuş var ne bir böcek.
Sonra seni görüyorum,
Koşuyorum sana.
Tam elini tutacakken..
Uyanıyorum uykumdan.
Terlemişim.
Önce sağıma bakıyorum sonra soluma.
Yan tarafta yatan arkadaşa bakıyorum sonra saate.
Gecenin üçü saat.
Önce bir rüya diyorum veya bir kabus.
Tekrar uyumaya çalışıyorum ama nafile.
Kalkıyorum bir sigara yakıyorum.
Gecenin karanlığında denizin sesi duyuluyor.
Tuzlu bir hava var Denizden olmalı.
Sonra sabaha kadar bekliyorum.
Uyanmasını Dünyanın.
Son 15 günüm kaldı kendi kendime.
Belki çok kısa belki bir ömür.
Askerler geliyorlar alt taraftan.
Elbiseleri üzerinde,
Belliki nöbetten.
Düşünüyorum kendi kendime.
Kalmışım kendi halime.
Vuslata saatler kaldı.
Kavuşacağım be...



Bu Şiiri Askerde Şafak 15 iken yazmıştım.
 

Benzer Konular

Yanıtlar
1
Görüntülenme
4B
Yanıtlar
0
Görüntülenme
7B
Üst