Hüznüm

Geceye mavi yaşıyor saatlerim
bir başınayım, yapayalnız.
Dirençlerim azaldı korkudan
gönlüme söz dinletemiyorum
sürgünüm sanki ömrüne
uzandığı yerden doğruldu hayallerim
olmayacak onca şey varken
ve ben senden tam da kopacakken
dayandırmak zor sensizliği bu kalbe
paramparça olmuşum.
Ağıtlar yakıyorum hala bana vermediğin aşka
peşinden geldiğim her dakika
kopmak yerine sıkı sıkıya bağlanıyorum sana.

Ellerin Azrail gibi
Bir kere gelsen maviliğe doğacak sabahlarım.
Kadehlerim dolup dolup boşalacak
adadıklarım gelecek peşimden
bazen iyi ki yoksun diyorum.
Sevgisizlik kör etmiş beni
sonra da daralıyor tüm damarlarım.
İçten içe bitiriyorum hayat denilen filmi
kan revanım senden geriye
savaş açtım anılara
fırlattığım her resim karesinde gülümsüyor
şimdi göremediğim yüzün
karaca bulutlar etrafımda duvar
her baktığımda biraz daha eriyor
senden arta kalanlar.

Seher vaktinde kopan bir çiçek
yüzü solgun
az biraz da gerçek
şimdiyi yaşasan keşke
belki o zaman bu kadar vakit geçmez
bir an önce sığınak kurmam için kalbine.

Çok zor ardımda bırakmak ama
geceme armağan ediyorum seni
mavilerini de aldım ki üzülme.