inbo
Üye
Gümülcine Yunanistan doğumluyum. Bursa Kız Lisesi mezunuyum. Eczacılık Fakültesi'ni bitirdikten sonra Nişantaşı Eczacılık Okulu'nda 6 yıl asistanlık ve mesul müdürlük yaptım. Daha sonra hakikaten başka bir sevgiyle baktığım seramiğe başlama zamanımın geldiğini anladım. Bu tutkumu geliştirmek için Müfide Çalık, Pınar Demirel (Nüans Sanat) ve Bilsak Sanat atölyelerinde Ezel Ağaoğlu'ndan teorik ve pratik dersler aldım. Senelerdir kendi atölyemde bu çalışmalara devam ediyorum. Bu arada iki karma iki de kişisel sergim oldu.
Seramikle ilk yoğun çalışmalarımda hiçbir zaman unutamayacağım tecrübeler yaşadım. Toprakla uğraşmak onu sürekli avucumun içinde, parmaklarımın ucunda hissetmek beni sanki başka bir boyuta taşıdı. Toprağa saygım arttı. O kadar ki yeniden ona dönecek olduktan sonra ölüm korkulacak bir hadise olmaktan çıktı. Son mu başlangıç mı olduğu belli olmayan, düşün gerektiren bir soru olarak kaldı.
Çamurla çalışmak insanlarla uğraşmak gibi...Bazen sana karşı çıkıyor, bazen uyum sağlıyor. Ne desen o olmak istiyor, ama uzun bir uğraşın sonunda elinde şekillendirdiğim formun yine de kendi kararını vererek ortaya çıktığını görüyorum. O zaman anlıyorum ki kütle halindeki safhasından son heykel veya kap aşamasına kadar canlı ve iradesi olan bir malzemeyle uğraşıyorsun. Bana sık sık olduğu gibi, bir projeye başlayıpta başka bir şeyin ortaya çıkmasını, insan sadece kendi ruh haline mi bağlamalı?
Yani demek istediğim ben bu çalışmanın her aşamasını seviyorum, sonuç ne olursa olsun.
Seramikle ilk yoğun çalışmalarımda hiçbir zaman unutamayacağım tecrübeler yaşadım. Toprakla uğraşmak onu sürekli avucumun içinde, parmaklarımın ucunda hissetmek beni sanki başka bir boyuta taşıdı. Toprağa saygım arttı. O kadar ki yeniden ona dönecek olduktan sonra ölüm korkulacak bir hadise olmaktan çıktı. Son mu başlangıç mı olduğu belli olmayan, düşün gerektiren bir soru olarak kaldı.
Çamurla çalışmak insanlarla uğraşmak gibi...Bazen sana karşı çıkıyor, bazen uyum sağlıyor. Ne desen o olmak istiyor, ama uzun bir uğraşın sonunda elinde şekillendirdiğim formun yine de kendi kararını vererek ortaya çıktığını görüyorum. O zaman anlıyorum ki kütle halindeki safhasından son heykel veya kap aşamasına kadar canlı ve iradesi olan bir malzemeyle uğraşıyorsun. Bana sık sık olduğu gibi, bir projeye başlayıpta başka bir şeyin ortaya çıkmasını, insan sadece kendi ruh haline mi bağlamalı?
Yani demek istediğim ben bu çalışmanın her aşamasını seviyorum, sonuç ne olursa olsun.