Çatlak

odam
dört renk.
dört duvar
yıkılası odam.

seçtiğim
yüzümü astığım
bir tanesini,
anlamsız bir kırmızı duvar.
emirsiz bir 'hazır ol' ile
dikiliyorum
kıpırdamadan karşısına.
bekliyorum......


bekliyorum......


b e k l i y o r u m............

ve aniden
ve ivedi
savuruyorum avazımı suratına
bir gürz gibi
neyi sevdiğimi
mandallıyarak sapına.


sonra mı??


dingin bir rüzgarın koynuna girip
uzanıyorum bakire yatağıma.

ve her sabah

8:15 vapurunun kıçında

hafif demli bir çaycı
her yeni gün
gördükçe kızkulesinin
suratında büyüyen çatlakları


anlıyor
o uzun saçlı serserinin
dudağına bağdaş kurup
serpilen gülücüğün
nedenini.

evet başka varmı emrah abi