akrep_zehiri
''єѕяαяℓı gözℓєя''
İçimde bir kırgınlık var bugün.. Bugün bir başka görüyorum kuşların kanat çırpışını... Yağmurun efkarlı dökülen gözyaşını, güneşin kızgın bakışını, suların küskün akışını hissediyorum.. Hissediyorum yüreğimin en içten atışını... İçimde bir kırgınlık var bugün.. Bugün bir başka susuyorum..!!
Susuyorum.. Susuyor dilim.. Konuşmuyor... Dinliyorum yüreğimin içten içe haykırışını... Neden, sonra yağmura eşlik ediyor gözlerim... Su gibi akıp giden küskün ömrüme yanıyorum... Zaman.. Yine karşımda akıp giden zaman... Zaman akıyor, zaman değişiyor... Ben geçip giden zamana ağlıyorum...
Gözlerim.. Gözlerim takılıyor hayat yolunun köşe yerinde bir bedene... Beden diyorum.. Çünkü sadece bir beden görüyorum... Terkedilmiş bir kasaba, yanıp kül olmuş bir ev, parçalanmış bir resim, eskimiş, yitirilmiş bir ömrün romanını okuyorum adeta... Birşeyi bulamıyorum.. Gitmiş mi nedir? Unutulmuş, satılmış mı yoksa? Birşeyi bulamıyorum.. Yok olmaya yüz tutmuş... Aman Allah'ım..!! Sanki yok olmuş..!! Hala.. Hala bakıyorum... Ben duygularımı arıyorum...
Yüreğimin yorgunluğuna inat, yaşamak istiyorum en deli çağlarımda... Yaşamak denilir mi bilmiyorum.. Ama sanki yok oluyorum yaşadıkça... Hapsoluyorum yalnızlığıma.. İnsanlar susmuş, ağaçlar susmuş, yapraklar susmuş, yürekler susmuş.... Susmuş dilim... Konuşamıyorum..!! Bir fısıltı var sadece... Sessiz bir çığlık... Unutmak istiyorcasına gerçekleri, bir hayale dalıyorum... Üzerime çöken karanlıklar boğuyor beni... Uyanıyorum.. Kabusum oluyor yine gerçekler... Gözüm takılıyor yine aynı perdeye... Ruh yoksunu insanlar görüyorum... Bakıyorum ufak bir kıvılcım da olsa görebilmek umuduyla..... Ben duygularımı arıyorum.... Ama ne çare? Ama ne çare ki; BULAMIYORUM..!!!
Susuyorum.. Susuyor dilim.. Konuşmuyor... Dinliyorum yüreğimin içten içe haykırışını... Neden, sonra yağmura eşlik ediyor gözlerim... Su gibi akıp giden küskün ömrüme yanıyorum... Zaman.. Yine karşımda akıp giden zaman... Zaman akıyor, zaman değişiyor... Ben geçip giden zamana ağlıyorum...
Gözlerim.. Gözlerim takılıyor hayat yolunun köşe yerinde bir bedene... Beden diyorum.. Çünkü sadece bir beden görüyorum... Terkedilmiş bir kasaba, yanıp kül olmuş bir ev, parçalanmış bir resim, eskimiş, yitirilmiş bir ömrün romanını okuyorum adeta... Birşeyi bulamıyorum.. Gitmiş mi nedir? Unutulmuş, satılmış mı yoksa? Birşeyi bulamıyorum.. Yok olmaya yüz tutmuş... Aman Allah'ım..!! Sanki yok olmuş..!! Hala.. Hala bakıyorum... Ben duygularımı arıyorum...
Yüreğimin yorgunluğuna inat, yaşamak istiyorum en deli çağlarımda... Yaşamak denilir mi bilmiyorum.. Ama sanki yok oluyorum yaşadıkça... Hapsoluyorum yalnızlığıma.. İnsanlar susmuş, ağaçlar susmuş, yapraklar susmuş, yürekler susmuş.... Susmuş dilim... Konuşamıyorum..!! Bir fısıltı var sadece... Sessiz bir çığlık... Unutmak istiyorcasına gerçekleri, bir hayale dalıyorum... Üzerime çöken karanlıklar boğuyor beni... Uyanıyorum.. Kabusum oluyor yine gerçekler... Gözüm takılıyor yine aynı perdeye... Ruh yoksunu insanlar görüyorum... Bakıyorum ufak bir kıvılcım da olsa görebilmek umuduyla..... Ben duygularımı arıyorum.... Ama ne çare? Ama ne çare ki; BULAMIYORUM..!!!
