Bak son yaşım damlıyor son nefesimle birlikte yere Ya gel ya da hiç görme beni Ben zaten alıştım yokluğuna Soğuk kış günlerinde buzlu taşlara yatmaya Her günümü asık suratla yaşmaya Sen ki sevdamın meleği Gönlümün tek gerçeği Hasretimin sahibi Gelmedin Bundan sonra ölüm gelse umurumda değil Senin olmadığın hayatı istemiyorum Ben alıştım yokluğuna Seni çalan kaderin oyunlarına Göstermeyen gözlerimin karanlığına Sana gelmeye çalışan ayaklarımın feryadına Ve sesini duymak isteyen kulaklarımın ağlayışına Sonsuzun bir adı vardı bilirsin Yokluk İşte o yoklukta buldum seni Fakat yine o yoklukta kaybettim Hayaldi bazen diyorum yaşananlar Öyle olmasını istiyorum Sensizliği kazıdım zaten yüreğime Sensizliği kabullendirdim kendime Gelmeyeceksin bir daha Sevmeyeceksin sevmedin ki hiç Bakmayacaksın bana yalandan da olsa Sormayacaksın halimi hatırımı Hatırlamayacaksın eski günleri Dönmeyeceksin maziye Oysa ben hep maziyle yaşadım Senin olduğun günlerde Sen gittin gideli yaşamak da benden gitti Ama alıştım artık yokluğuna Zor anlar geçirdim belki Zor günler yaşadım Sonbaharda esen rüzgârla savruldum Kışın karıyla yüreğimi dondurdum ve parçaladım Denizin en derin yerinde boğuldum Aşkın en güzel vaktinde öldüm Beklide senin olmadığın yere de seni gördüm Gitmediğin yere gittim Öpmediğin gülü öptüm Hatta mecnun gibi dolaştım diyar diyar Dağ aradım delmeye Saz çaldım seni verdim dilime Yıldızları aldım geceleri koynuma Gündüzleri sahte yalan ve hayal olanları taktım koluma İnançsızca sevdim seni Çılgın gibi bağlandım Ve en önemlisi seni senden çok sevdim Sana her şeyimi verdim Anlatırdım bir zamanlar alışamam yokluğuna diye Söylerdim cümlelerimi gözlerine Seninde dinlediğini sanırdım O kadar çok inandırdın ki kendine beni O kadar çok sevdirdin ki Şuan bile nefret edemiyorum senden Fakat her ne kadar zor olsa da Ben zaten alıştım yokluğuna Şimdi gülüm yine o soğuk betonlara dönüyorum Yine yağmurların altında sahipsizce geziyorum Kaybettiğim yoksulluğumu geri alıyorum Kaybettiğim seni karanlığa gömüyorum Ve istemediğin beni de tarihe yazıyorum Yokluğun ne kadar zor gelse de Sensizlik ne kadar acı olsa da Ben alıştım yokluğuna Elveda gülüm…
