Behçet Kemal Çağlar (Değirmen) Şiiri

Köküne sar beni, yeşert ey söğüt!
Değirmen, değirmen! Beni de öğüt..
Ey dere bende de çarkları döndür,
Çuvalların açık durduğu gündür.

Tozlandım yollara uzana-baka,
Duru su, duru su! Beni de yıka.
Omuzumdan-başımdan dökül ey dere,
İçim temiz çıksın büyük günlere.

Her şeyi söndüren su! Beni yaksan;
Sonunda göl olup durulacaksan
Maya yap şimdiden al göz yaşımı,
Döndür çarkın gibi döndür başımı.
Değirmen, değirmen! Beni de öğüt
Ben meyvasız ağaç, yürüyen söğüt;
Sen ey kavak yeli başımdan dağıl.
Duru su, gel bana sen çağıl çağıl,
Gizli batağımdan çıkar kov beni.

Gel, ya tertemiz et, ya da boğ beni!..
Kızım! O ak bezde ne kir var ne suç,
Gel beni çitile, bana vur tokuç..
Medet ey çark! Medet ey su! Ey söğüt
Değirmen, değirmen! Beni de öğüt.