Aşk birgün adada yalnız kalmış.. .Birden bire gözüne zenginlik ilişmiş... Aşk zenginliğe bağırarak "Zenginlik, zenginlik ! Bana yardım eder misin, burda tek kaldım" demiş. Zenginlik aşka dönüp "teknemde çok altın ve gümüş var, seni alamam" demiş.
Daha sonra aşk, sevinci görmüş...Bir umutla sevince doğru yaklaşıp seslenmiş "Sevinç ,Sevinç! Beni de teknene alır mısın " demiş. Sevinç aşka "Sen sırılsıklamsın, seni tekneme alırsam teknem mahvolur "demiş...
Daha sonra birden aşk , mutluluğu görmüş ve bu kezde ona seslenmiş." Mutluluk ,mutluluk , beni yanına alır mısın?" diye sormuş...
Mutluluk o kadar mutluymuş ki kendi mutluluğundan aşkı görememiş bile Daha sonra aşkın gözüne adada üzüntü ilişmiş. Umutsuz bir sesle üzüntüye seslenmeye başlamış... "Üzüntü, üzüntü ! beni yanına alır mısın , çok yalnızım " demiş. Üzüntü bu kez aşka dönerek "O kadar üzgünüm ki seni yanıma alacak durumda değilim , çok kötüyüm" demiş...
Vakit geçmiş... Geçmiş... .Derken adadan geçerken biri aşkın yanına uğrayıp " Gel seni götüreyim buradan " demiş...Aşk o kadar mutlu olmuş ki , bu kişinin kim olduğunu sormayı bile akıl edememiş.. Aşk daha sonra adadan kurtulmuş.. .Adadan kurtulduktan sonra birgün bilgi ile karşılaşmış... ve aşk bilgiye ," Bilgi bilgi! Bana yardım eden kimdi?" diye sormuş.... Bilgi, aşka dönerek " Aşk, sana yardım eden ZAMANDI. Çünkü ancak zaman aşkın ne kadar büyük olduğunu anlayabilirdi " demiş...
Daha sonra aşk, sevinci görmüş...Bir umutla sevince doğru yaklaşıp seslenmiş "Sevinç ,Sevinç! Beni de teknene alır mısın " demiş. Sevinç aşka "Sen sırılsıklamsın, seni tekneme alırsam teknem mahvolur "demiş...
Daha sonra birden aşk , mutluluğu görmüş ve bu kezde ona seslenmiş." Mutluluk ,mutluluk , beni yanına alır mısın?" diye sormuş...
Mutluluk o kadar mutluymuş ki kendi mutluluğundan aşkı görememiş bile Daha sonra aşkın gözüne adada üzüntü ilişmiş. Umutsuz bir sesle üzüntüye seslenmeye başlamış... "Üzüntü, üzüntü ! beni yanına alır mısın , çok yalnızım " demiş. Üzüntü bu kez aşka dönerek "O kadar üzgünüm ki seni yanıma alacak durumda değilim , çok kötüyüm" demiş...
Vakit geçmiş... Geçmiş... .Derken adadan geçerken biri aşkın yanına uğrayıp " Gel seni götüreyim buradan " demiş...Aşk o kadar mutlu olmuş ki , bu kişinin kim olduğunu sormayı bile akıl edememiş.. Aşk daha sonra adadan kurtulmuş.. .Adadan kurtulduktan sonra birgün bilgi ile karşılaşmış... ve aşk bilgiye ," Bilgi bilgi! Bana yardım eden kimdi?" diye sormuş.... Bilgi, aşka dönerek " Aşk, sana yardım eden ZAMANDI. Çünkü ancak zaman aşkın ne kadar büyük olduğunu anlayabilirdi " demiş...
Son düzenleme moderatör tarafından:
