Ahmet Muhip Dranas (Büyük Poem'den Gün Ucunda:) Şiiri

Hasan Şeref İlhan Harbi Aktif Üye
Ya Ahmedim, ya Mehmedim, ya da Durmuşum
Bir akşam üstü, bir kıyıda oturmuşum:
Tanrı.......Gitmiş, koyup beni yapayalnız,
Koyup yapayalnız beni, hem odsuz ocaksız.
Yönlerim de yitmiş akşamla, yüzüm silik
Ya son bu: Batıyorum, ya doğuyorum: İlk.
Dağlardan bir yankı yok. -Ne de denizlerden-
Beni bu evrene üfleyen ağızlardan
Hiçbiri konuşmuyor artık hepsi ölü
Kimbilir nerde? Üstleri neyle örtülü?

.............................................. Oysa
Genç karınların bana çifleştiği yerde
Bir öykü duyulurdu çok eski günlerde
Ve denizden ağı boş dönen balıkçılar
Kuytulardan-Mutlu-bu öyküyü avlar
Da doyunurlardı.....................
..................................... Kıyıda durmuşum
De Ahmedim, de Mehmedim, ya da Durmuşum

Doğa eğlenmede. Ben, yorulmuşum; garip;
Bunca yıl bu kara gövdeyle sürüklenip
Ve yıkıntı olmuşum ve üç beş kaburga...
Dayamış karşıma sonsuzluğunu Doğa
Bengilik taslağı ruhumu mağralara
Sirenlerin ezgisiyle çağıra çağıra
Eğlenmede yüce yorgunluğumla benim.
Büyük yalnızlıklardan dokunmuş kefenim
Ayaklarıma dolaşıyor. Ah! Gitmek zor:
Ama sirenler durmadan şarkı söylüyor.

- Baka! Şimdi nice iyiyim burda: Hürüm.
Bir sınırım yok.. Sonsuzluğadek yürürüm...
Artık ne gece kaygusu bende, Ey Put! Güzel yüz!
Bir eksiğim Sensin, ama ne kadar büyük;
Bu sensizlik evren bitene kadar büyük...
 

Benzer Konular

Yanıtlar
2
Görüntülenme
9B
Yanıtlar
10
Görüntülenme
227B
Yanıtlar
0
Görüntülenme
2B
Yanıtlar
0
Görüntülenme
2B
Üst